Önce onlar gittiler…
Bu topraklar neden anаvаtаndır bilir misin?
“Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! Gökten ecdаd inerek öpse o pak alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi… Bedri’n аrslаnlаrı ancak, bu kadar şanlı idi.”
“Sana âgûşunu açmış duruyor Peygamber.”
Mehmet Akif, “Çanakkale Şehitlerine” adlı şiirini sanki 15 Temmuz şehitleri için yazmış...
Tarih şahit, şehidi olmayan bir milletin hayat damarları kesiktir. Şükür ki şehadet var. Düğün bayram bizim için. Din için, Allah için ve vatan için ölüm kadar tatlı ve şerefli bir ölüm var mıdır?
Her yıl 15 Temmuz’da duygularımız bendini yıkmış sel gibi, sevdalarını yüreklerimizde taşıdığımız o yiğitlerin hasret gerdanı takılır boyunlarımıza. İsmet Özel’in şu şiirindeki duygu yoğunluğunda olurum:
“Ağlamada /dillerim dolaşmadan /yumruğum çözülmeden gecenin karşısında/
şafaktan utanmayıp utandırmadan aşkı /üzerime yüreğimden başka muska takmadan/ konuşmak istiyorum.”
Evet, dillerimiz dolaşmadan ve yıkılmaz umutlarla hasretin devasını ararız. Kutlu ve müjdeci yarınlara sevinç gözyaşlarıyla çağlayanlarız biz…
Hedefimiz şehit olmaktı. Rabbimizin müjdesine nail olmaktı. Ebediyet gömleğini giyip, cemre olup toprağa düşmekti. Onların duası kabul oldu...
“Rableri, onların dualarını kabul etti. (Dedi ki:) Ben, erkek olsun kadın olsun -ki hep birbirinizdensiniz- içinizden, çalışan hiçbir kimsenin yaptığını boşa çıkarmayacağım. Onlar ki, hicret ettiler, yurtlarından çıkarıldılar, benim yolumda eziyete uğradılar, çarpıştılar ve öldürüldüler; andolsun, ben de onların kötülüklerini örteceğim ve onları altlarından ırmaklar akan cennetlere koyacağım. Bu mükâfat, Allah tarafındandır. Karşılığın güzeli O'nun katındadır. (Kuran’ı Kerim, 3/195)
Nur yüzlü sevdadır, umuttur onlar. Gökteki yıldızlar gibidir. Hiç sönmezler. Rabbim, makamlarının ebedi olduğun haber veriyor:
“Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyin; hayır, onlar diridirler ama siz farkında değilsiniz.” (Kuran’ı Kerim, 2/154)
Gözlerime bağdaş kurunca şehitler, tarifsiz hasretin sağanağı yağar üzerime. Yüreğime üşüşen sevda kuşları olurlar. Daha da büyür hasretin sancısı bağrımda, ağlarım! Deli dolu sevda oldular, kor oldular içimizde…
Umudumuz…
Cennetin sonsuz lezzetlerini tatmaktı o gece. Uzun bir ayrılıktan sonra anne ve evladın kucaklaşması gibi kucaklaşmaktı şehadetle, nasip değilmiş…
Bir gün…
Yağmurların kurak topraklarla kucaklaştığı gibi kucaklaşacağız. Özlemlerimiz bitecek bir gün. Ölüm, ölecek o gün…
Yazıyı İsmet Özel’in:
“…Yürü yangınların üstüne, kendi alevini de getir çarpıntısız dakikası olur mu devrimcinin ki ölüm her yerde uyanıktır. dikkat et hiçbir şey ıslatmasın namluları.” diyerek bitirelim..
