Yeni yıl, yeni ruh

2021 yılı bitiyor, 2022 yılı başlıyor. Yeni bir yılın başlangıcında umutları tazelemeye, yaşama coşkusuyla dolmaya ihtiyaç vardır. Yeni yıl, insanın kolektif bilinçaltında umut, dirilme ve coşku demektir. Yeni yıla bütün olumsuzluklara rağmen, umutla, aşkla, coşkuyla ve inançla girmek şeklinde bir meydan okuma önümüzde durmaktadır. Şiddet, fanatizm, ayırımcılık, nefret, yapay gündemler, sonu gelmeyen güç mücadeleleri yerine hukuku, özgürlüğü, barışı, düşünmeyi, eşitliği, güzeli ve iyiyi önceleyen bir bakış açısıyla hayata ve geleceğe yönelmeliyiz.

Yeni yıl konusunda din üzerinden bir kültür savaşı cephesi açmaya gerek yoktur. Yeni yıl, dini bir cepheleşme sorunu değil, insani bir bütünleşme fırsatıdır. Irk, din, dil, cinsiyet, kültür, mezhep ayırımı olmadan hepimizin yeni yılda ruhen tazelenmeye ihtiyacımız vardır. Yapacağımız tartışma yeni yıl üzerinde değil, yeni yılda insani bir tazelenmeyi gerçekleştirme üzerine olmalıdır.

Yeni yılda kendimizi yenileyebilmek için öğrenmemiz gereken en önemli şey, hayatı israf etmemeyi öğrenmektir. Biz insanlar, hayatlarımızı çoğu zaman sahte kurgular, kişiler ve kurumlar uğruna israf ediyoruz. Hayat, sahip olduğumuz en değerli sermayedir. Hayatımızı, güç, sömürü, şiddet, fanatizm ve saplantılarımız için israf etmemeliyiz. Hayatımızı, doğruluk, güzellik, iyilik ve çalışma ile verimli hale getirmeliyiz. Hayatın israf edilmesi, en ciddi insani problemdir. Yeni yılda hayatı her şeyiyle israf etmeden dolu dolu dolu yaşamanın yolunu bulumalıyız. Sabahattin Ali, Çocuklar Gibi isimli şiirinde hayatı hiçbir şekilde israf etmeden yaşamayı anlatmaktadır: “Bende hiç tükenmez bir hayat vardı / Kırlara yayılan ilkbahar gibi / Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı / Göğsümün içinde ateş var gibi / Bazı nur içinde, bazı sisteyim / Bazı beni seven bir göğüsteyim / Kah el üstündeydim, kah hapisteydim / Her yere sokulan bir rüzgar gibi / Aşkım iki günlük iptilalardı / Hayatım tükenmez maceralardı / İçimde binlerce istekler vardı / Bir şair, yahut bir hükümdar gibi / Hissedince sana vurulduğumu / Anladım ne kadar yorulduğumu / Sakinleştiğimi, durulduğumu / Denize dökülen bir pınar gibi / Şimdi şiir bence senin yüzündür / Şimdi benim tahtım senin dizindir / Sevgilim, saadet ikimizindir / Göklerden gelen bir yadigar gibi / Sözün şiirlerin mükemmelidir / Senden başkasını seven delidir / Yüzün çiçeklerin en güzelidir / Gözlerin bilinmez bir diyar gibi / Başını göğsüme sakla sevgilim / Güzel saçlarında dolaşsın elim / Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim / Sevişen yaramaz çocuklar gibi.” Hayat ve insan israfına son vererek yeni bir hayata yeni yılda başlayabiliriz.

Yeni yılda ihtiyaç duyduğumuz şey, yeni bir ruhtur. Yediğimize, içtiğimize, giydiğimize, sözümüze, ilişkimize, öğrenmemize, kısacası yaptığımız her şeye yeni bir ruh katmalıyız. Ruhtan yoksun olarak 2022’ye girmek, yeni yıla girmek değildir. Yeni yıla, yeni bir ruhla girmeliyiz.

Yeniyi, eskinin üstüne kurma yanılgısından vazgeçmeliyiz. Yeni bir inancı, felsefeyi, bilimi ve düşünceyi tamamen yeni olarak inşa etmeliyiz, Hep eskinin köhne anlayışlarına hapsolmuş inançlarımız, felsefelerimiz veya alışkanlıklarımız bize yeni bir ruh ve hayatın kapılarını açmıyor. Yeni yıla her açıdan yenilenmiş olarak girmek şeklinde çok zor bir soru önümüzde durmaktadır. Güzel ve güneşli günler görmek için, güzel ve güneşli bir ruha sahip olmalıyız.

Yeni yıla yeni bir ruhla girebilmek için hayatımıza çöken bütün karanlık ve kirli ağırlıklardan kurtulmalıyız. Hayatımızı hafifleterek normalleştirmeliyiz. Bütün gereksiz ve verimsiz ilişkilerden, işlerden, kişilerden ve kurumlardan kurtulmalıyız. Ruhumuzu karartan ve kötüleştiren kişiler ve ilişkiler olduğu sürece yeni yılda ruhumuzu yenilemek mümkün değildir. Hayatımızdaki kötü ruhlardan kendimizi özgürleştirmeyi başardığımız takdirde, yeni başlangıçlar yapabilir, daha olgun, verimli, yaratıcı ve yapıcı bir yıl yaşamanın imkanlarını oluşturabiliriz.

2021 yılının son günündeyiz. 2021 yılının son gününde Murathan Mungan’ın Bir Yılın Son Günleri isimli şiirindeki derin mesajlarla ruhumuzu ve hayatımızı yenilemeliyiz: “Bir yıl daha bitiyor / İşte bu kadar duru, bu kadar yalın / Bu kadar el değmemiş / Sıradan bir gerçeği daha kolları bağlı hayatımızın / Bu şiire nasıl dahil edilebilir bir yılın son günleri / Her sonda, her başlangıçta ve her defasında / Alır gibi başkasını karşımıza / Perdeler çekip, ışıklar söndürüp / Oturup yatağın içinde bir başımıza / Sorgulamak kendimizi / Öğrenmek ikimizin anadilini, ikinci belleğimizi / Öğrenmek kendimizle hesaplaşmanın buzul ilişkilerini / Bu aynanın dehlizlerinde gezinirken görürüz / Karanlık günlerimizin kenar süslerini / Biterken yılın son günleri / Biliyoruz takvimler belirlemez değişimin mevsimlerini / Gençlik ikindilerini / Kargınmış bir çocuktuk büyüdüğümüzden beri.”