Toplum olarak birbirimize karşı vefamız yok ne yazık ki. Herkes ‘vefa bende cefa sende kalsın’ psikoloji ile hareket ediyor. Toplumun en önemli kesimi olarak gördüğümüz, yaptıkları işin topluma yansımasının muazzam etkileri olan, kutsal denilen öğretmenlik mesleğinde de vefasızlık kol kanat geziyor. Vefanın en çok olması gereken yer eğitim camiası olması gerekir iken vefasızlığın belki de en çok olduğu yer eğitim camiası nedense. Vefasızlık nirvana yapmış durumda.
Eğitimde konuyu, müfredatı, sistemi, fiziki koşulları önemsediğimiz veya öncelediğimiz kadar vefayı da önemsemeli ve öncelemeliyiz. Eğitim paydaşlarının eğitime katkısının maddi bir karşılığı yoktur, ölçülemez, paha biçilemez belki ama manevi karşılığı muazzamdır. Bu maneviyatın içerisine vefa duygusunu da inşa ve ihya etmeliyiz. Eğitim kurumların güzelleşmesi için kim bir çaba ortaya koymuş ise, unutmamalı, bir kenara not etmeliyiz. Günü geldiğinde alkışlarız, takdir ederiz, övgüyü düzeriz diye beklememeli tez elden iletişimi kurup gereken ne ise onu yapmalıyız.
Her eğitim kurumuna, her okula inanıyorum ki öğrencilerin de velilerin de öğretmen ve okul idarelerin de katkısı olmuştur. Hatta il ve ilçe çalışanların (memurundan amirine kadar herkesin) doğrudan veya dolaylı olarak katkısı olduğu olmuştur. Bazen öyle bir an, öyle bir sorun, öyle bir durum yaşanır ki işin içinden çıkmak imkansızdır belki de. İşte o vakit bir bakarsınız hiç ummadığınız biri çıkar yardım eli uzatır, fikir verir, telefona sarılır bir yerleri arar, sorunun çözümü için irade ortaya koyar, sorunun çözümünde sizi yalnız bırakmaz, sahiplenir, kendi derdi olarak görür ve çözer. Ama hiç katkı sunmamış, emek harcamamış, destek vermemiş gibi bir yaklaşımla karşı karşıya kalır çoğu zaman. Vefasızlığın kokusunu alır, tadını hisseder. O vakit şevki kırılır, üzülür, yardıma muhtaç başka kişilere el uzatırken iki kere düşünür; doğru mu yapıyorum diye kendini sorgular, belki de geri adım atar.
Bizim vefasızlık ettiğimiz insanlar bizim yüzümüzden başkalarına yardım eli uzatmıyor, sorunların çözümünde iletişim kanallarını kapatıyor ise vebali ağırdır. Oysaki yapılması gereken çok basittir; verilen desteği çok kıymetli, çok değerli bulup vefalı olacağız. Arayacağız, soracağız, çaya kahveye davet edecek, gönlüne işleyecek eylemlerde bulunacak, yüreğine vefayı nakış nakış işleyeceğiz. İletişimi güçlü kılacağız.
Okula inanılmaz derecede desteği ve katkısı olan öğrencinin gönlüne dokunmak bile vefadır. Okulun fiziksel koşullarının iyileştirilmesinden okul kültürünün oluşumu ve oturtulmasına dek, sürece muazzam destek veren öğretmenlerin de gönlüne dokunmalı, hayatlarında iz bırakmalıyız. Okullarını kendi evleri bilen, belleyen, sahiplenen okul idarelerini de unutmamalı vefalı olmalıyız. Okullara verdikleri destekler ile okullarda düzenin, disiplinin inşa edilmesinde, okul ikliminin güzelleşmesinde katkısı olan il/ilçe müdürlerine de, şube müdürlerine de vefayı vermek vicdani bir iş olmalıdır.
Yıllarca emek verip geceli gündüzlü çalışıp eğitim sistemine katkı sunan, eğitim için çok şey yapan ama gelinen noktada unutulan, ihmal edilen, diğer bir ifade ile vefasızlık edilen daire başkanları, genel müdürler, bakan yardımcıları, bakanlar ve bürokratlar da var. Aralarında emekli olan, başka iş ile uğraşanlar da var. Vefa adına neler yapılabilir bilemiyorum ama hatırlanmaları sürece katkı sunan bu değerli insanları mutlu edeceği kanaatindeyim.
Ezcümle, vefa en çok eğitimcilere yakışır, eğitimcilere yaraşır. Tez elden her bir eğitimci, telefon rehberine sarılıp epeydir iletişim kurmadığı, ihmal ettiği birkaç eğitim paydaşının gönlüne dokunursa ortaya çıkacak sinerjiyi gelin düşünün.
Bilerek değil ama yoğunluktan ötürü benim de vefasız olduğum dostlarım var, süreç içinde unuttuğum aramadığım ihmal ettiğim. Sayıları pek az da olsa gönlüne dokunmam gereken, hayatında iz bırakmam gereken ama yoğunluktan ihmal ettiklerim var. Bu haftayı kendi dünyamda “vefa haftası” olarak ilan ediyor, sayıları az da olsa vefasızlık ettiğim dostlarıma vakit ayırmakla geçireceğim. Eminim bu onlara çok iyi gelecek. Hatta onlara iyi geleceği gibi bana da iyi gelecek.
Vefa ile kalın değerli okurlar…