Geçenlerde Çözüm'den eğitimci arkadaşımız Osman anlattı:
İki kardeş okul dönüşü, akşam yemeğinde, kendi aralarında konuşurlar:
-Annem sana okula giderken ne vermişti?
-Pasta
-Peki ne yaptın, yedin mi?
-Evet çok güzel olmuştu, hepsini yedim.
-Hiç arkadaşlarına ikram etmedin mi?
-Hayır!
-Çok yanlış yapmışsın. Pastayı dilimlere ayırıp, bir kısmını da arkadaşlarına ayırmalıydın. Paylaşımcı olmamız lazım.
…
Bir kaç gün sonra.
-Annemin bize aldığı eteği üzerinde görmüyorum. Bak ben giydim, nasıl beğendin mi?
-Evet hayırlı olsun.
-Sen ne yaptın?
-Ben de elime makas alıp dilimledim, parçalara ayırdım.
-Aman Allah'ım! Çok yanlış yapmışsın. Giymeyeceksen de ütüleyip dolaba asmalıydın…
…
Birkaç hafta sonra.
-Komşumuzun getirdiği kediyi ne yaptın, göremiyorum?
-Onu bir güzel ütüledikten sonra dolaba astım…
…
Eğitim, öğretim, insan yetiştirme, söz söyleme, iş yaptırma böylesine zor bir iş.
Her gün yüzbinlerce öğretmenin rehberliğinde, milyonlarca insan geleceğe hazırlanıyor. Zihinlerini doldurmak, yeteneklerini ortaya koymak, geleceğe hazırlanmak için miyarlarca saatlik çabalar, emekler harcanıyor.
Hepimizin işi zor ama o denli de mübarek ve aziz.
Çünkü bir nesil yetiştiriliyor.
Din, ahlak, bilim, teknoloji, siyaset, hukuk… alanlarında topluma yön verecek insanlar yetiştiriliyor.
Madenler farklı, ustalar farklı, tarzlar farklı. Bu farklılıklardan güzel bir uyum hedefleniyor.
Zor mu? Evet.
Rabbim hepimizin yardımcısı olsun.