Takva kısaca Allah'tan korkup Rabb'e sığınmak anlamına gelmektedir. Peki Takva ne demektir, nasıl elde edilir? Takva nasıl yaşanır? Nasıl takva sahibi olunur? Takva o kadar önemlidir ki Kur'an'da bile geçmektedir. İşte takva ile ilgili bilinmesi gerekenler...
Her hal ve hareketinde Allah'ın gazabından sakınarak O'nun rahmetine sığınmaya gayret etmektir. İlahî kameranın (ilahî müşahedenin) altında olunduğu gerçeğini, kalpte daimî bir şuur ve idrak haline getirerek Kur'an ve Sünnet'i hayatın her safhasına intikal ettirebilmektir. Dînin hükümlerini muhabbet, gayret, fedakarlık ve vecd içinde îfa edebilmektir.
TAKVA NASIL ELDE EDİLİR?
Din, her şeyden önce bir muhabbet işidir. Öyle ki, samimî bir muhabbet olmadan, sadakat de, teslîmiyet de, itaat de ilahî rızaya muvafık değildir. Çünkü satırlardaki bilgilerin, gönüllerde hissedilmesi, aklen ve rûhen hazmedilmesi ve bunun en tabiî neticesi olarak da salih ameller sûretinde fiillere aksetmesi, böylece bir "takva hayatı" yaşanması îcab eder. "Takva" o kadar mühimdir ki; Kur'an-ı Kerîm'de, muhtelif kalıplarda, 258 yerde geçmektedir. Cenab-ı Hak buyurur:
"…Allah'a karşı hakkıyla takva sahibi olun!.." (Âl-i İmran, 102) Abdullah ibn-i Mes'ûd t bu ayet-i kerîmeyi şöyle tefsîr etmiştir:
"Allah'a her hususta itaat edin, kesinliki i le O'na isyan etmeyin, yani rızasına uygun olmayan hiçbir şeyi yapmayın ve O'nu devamlı zikredin, hiçbir zaman unutmayın!" (Hakim, Müstedrek, II, 323/3159)
"HER ANINDA ALLAH'I ZİKİR HALİNDEYDİ"
Resûlullah Efendimiz, gelmiş gelecek bütün insanların en takvalısı idi. Bütün hareketlerinde Allah'ın rızasını gözetir, O'nun razı olmayacağı şeylerden şiddetle kaçınırdı. Gerek dua, gerek tesbih, gerekse tefekkürleriyle daima Allah'ı zikir halinde bulunurdu. Hazret-i Ayşe şöyle buyurur:
"Resûlullah, her anında Allah'ı zikir halindeydi." (Müslim, Hayz, 117; Ebû Davûd, Taharet, 9/18) Allah'ı zikretmedikçe ne oturur, ne de kalkardı. (İbn-i Sa'd, I, 424) Korku, ümit, sıkıntı, rahatlık gibi her türlü halde, dinlenirken, çalışırken, yürürken, dururken, gece, gündüz, hasılı her halükarda Cenab-ı Hakk'ı zikreder, O'nun daima kullarını görüp işittiğinin ve gizli açık her hallerinden haberdar olduğunun şuur ve idraki içinde bulunurdu. Ashabına ve ümmetine de böyle olmalarını tavsiye buyururdu.