Nasr suresi Kuranı Kerim'de 110. sıradadır. Kuranı Kerimin son surelerinden olan Nasr suresi iniş sırasına göre 114. suredir. Nasr suresi Medine döneminde nazil olan surelerdendir. Nasr suresi 3 ayeti kerimedir. Nasr yardım anlamına geliyor. İşte Nasr suresi hakkında bilgiler ve Nasr suresinin okunuşu ve anlamı...
Nasr suresi Medine döneminde nüzul olmuştur. Sure, 3 ayettir. Nasr, yardım demektir.
NASR SURESİ HAKKINDA BİLGİLER
Nasr Suresinin Nüzûlü
Nasr suresi, Mushaftaki sıralamada yüz onuncu, iniş sırasına göre yüz on dördüncü sûredir. Medine döneminde Tevbe suresinden sonra nazil olduğu ve tam sûre olarak Kur'an'ın en son inen suresi olduğu kabul edilmektedir. (Elmalılı, IX, 6234). Surenin Veda haccı esnasında Mina'da indiği rivayet edilir. (bk. Şevkanî, V, 602)
Nasr Suresinin Adı
Sure adını ilk ayetinde geçen ve "yardım, zafer" anlamına gelen nasr kelimesinden almıştır. Hz. Peygamber'in vefatına işaret olarak değerlendirildiği için "Tevdî" (Veda) adıyla da anılmaktadır; ayrıca "İza cae..." ve "Fetih" adları da vardır.
Nasr Suresinin Konusu
Nasr suresinde Allah'ın Hz. Peygamber'e nasip ettiği zafer, fetih ve fetih sonrası insanların grup grup İslam'a girmelerinden bahsedilmektedir.
Nasr Suresi Arapça Okunuşu
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ
اِذَا جَٓاءَ نَصْرُ اللّٰهِ وَالْفَتْحُۙ ﴿١﴾ وَرَاَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ ف۪ي د۪ينِ اللّٰهِ اَفْوَاجاًۙ ﴿٢﴾ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُۜ اِنَّهُ كَانَ تَوَّاباً ﴿٣
Nasr Suresinin Türkçe Yazılışı ve Okunuşu
-Bismillahi'r-Rahmani'r-Rahîm.
1- "İza cae nasrullahi ve'l-fethu.
2- Ve raeyte'n-nase yedhulûne fî dînillahi efvaca.
3- Fe sebbih bi-hamdi Rabbike vestağfirhu innehû kane tevvaba.
Nasr Suresinin Türkçe Anlamı
-Rahman ve Rahîm olan Allah'ın adıyla.
1- "Allah'ın yardımı ve fetih geldiği zaman,
2- Ve insanların, Allah'ın dinine dalga dalga girdiklerini gördüğün zaman,
3- Hemen Rabbini överek tesbih et ve O'ndan mağfiret dile. Çünkü O, tevbeleri çok kabul edendir.
Hakkında
Medine döneminde inmiştir. 3 ayettir. Nasr, yardım demektir.
Nuzül
Mushaftaki sıralamada yüz onuncu, iniş sırasına göre yüz on dördüncü sûredir. Medine döneminde Tevbe sûresinden sonra nazil olduğu ve tam sûre olarak Kur'an'ın en son inen sûresi olduğu kabul edilmektedir (Elmalılı, IX, 6234). Sûrenin Veda haccı esnasında Mina'da indiği rivayet edilir (bk. Şevkanî, V, 602).
Konusu
Sûrede Allah'ın Hz. Peygamber'e nasip ettiği zafer, fetih ve fetih sonrası insanların grup grup İslam'a girmelerinden bahsedilmektedir.
Nasr Suresi Tefsiri
Müfessirlere göre "Allah'ın yardımı"ndan maksat, Mekke putperestlerine veya bütün düşmanlarına karşı Allah'ın Hz. Peygamber'e yardım etmesi ve onu zafere kavuşturmasıdır; mecazen "dinin kemale ermesi, son şeklini alması" anlamında da yorumlanmıştır. "Fetih"ten maksat ise başta Razî'nin "fetihlerin fethi" dediği Mekke'nin fethi olmak üzere Hz. Peygamber'e nasip olan bütün fetihlerdir. Fetih mecaz olarak "Hz. Peygamber'e verilen ilimler, dünya nimetleri, cennet" olarak da yorumlanmıştır (Razî, (XXXII, 153-155; Şevkanî, V, 602-603).
Sûrede Hz. Peygamber'in şahsında genel olarak müminlere hitap edilerek Allah Teala kendilerine bir nimet ve yardım lutfettiğinde O'na hamd ve şükretmeleri gerektiği ifade edilmektedir. Müminler Mekke döneminde fakir ve güçsüzdü; müşriklerin kendilerine yaptıkları zulme karşılık verecek durumda değillerdi. İnsanlığı kurtuluşa çağıran Hz. Peygamber, çağrısına olumlu cevap alamadığı için üzülüyor, hatta kendi kavmi tarafından din konularında yalan söylemekle suçlanıyordu (bk. Hûd 11/12; En'am 6/33-35). Fakat Medine döneminde müminler güçlenerek kendilerine haksızlık eden inkarcılara karşı savaşacak duruma geldiler ve fetihler başladı. Bu durum Araplar'ın İslam'a girmesinde büyük etken oldu. Özellikle Mekke'nin fethinden sonra Arap kabileleri savaşmaksızın İslam'ın hakimiyetini kabul etmiş ve akın akın İslam'a girmişlerdir. 2. ayet bunu ifade etmektedir. 3. ayette ise daha önce müşrikler tarafından "sihirbaz, şair, kahin, mecnûn" gibi yakışıksız sıfatlarla nitelenerek her türlü hakarete maruz bırakılan Hz. Peygamber'e, kendisini bu durumdan kurtaran Allah'a hamd ve şükretmesi buyurulmaktadır. Mekke'den hicret ederken Sevr mağarasında gizlendiğinde yanında sadece Hz. Ebû Bekir vardı; şimdi ise binlerce sahabî ile birlikte Mekke'yi fethetmiş, bu arada tarihin en büyük ve en yapıcı inkılabını gerçekleştirmişti. İşte bu sebeple müminlerden yüce Allah'a hamdetmeleri, kendilerine nasip edilen zafer ve fetih nimetlerinin şükrünü yerine getirmeleri istenmektedir.
Hz. Peygamber'in günahtan korunduğu bilinmektedir (ismet). Buna rağmen ona Allah'tan af dilemesi emredildiğine göre bunun manası ya ümmeti için, onların adına af dilemesi veya –günahtan uzak dursa bile– Allah'tan af dilemek kullukta kemalin gereği olduğu için "Allah karşısında alçak gönüllülük sergilemesi, her şeye rağmen ibadetlerini mükemmel görmeyip bu sebeple O'ndan af ve özür dilemesi"dir. Bu sûre indikten sonra Hz. Peygamber'in, "Allahım! Sana hamd eder ve seni noksan sıfatlardan tenzih ederim. Beni bağışla, çünkü sen tövbeleri kabul edensin!" anlamındaki duayı sık sık tekrarladığı rivayet edilmektedir (İbn Kesîr, VIII, 532-533; ayrıca bk. Fetih 48/1-3). Sahabeden bazıları bu ayetlerden Hz. Peygamber'in görevinin tamamlandığı ve artık vefatının yakın olduğu sonucunu çıkarmışlardır (bk. Buharî, "Tefsîr", 110). Bundan dolayı sûreye "vedalaşma" anlamında "Tevdî" ismi de verilmiştir. Nitekim bu ayetler indikten sonra Hz. Peygamber'in ancak seksen gün gibi kısa bir süre yaşadığı rivayet edilmektedir (bk. Kurtubî, XX, 233).