Ankaralının gücü

İlk gençlik yıllarımda mahallemizin arsasında naylon topla yaptığımız maçlarda futbol oynamayı bir türlü beceremediğimizden kaleci veya kale önünde bek görevi verirlerdi. Futbol seyirciliğimiz ise babamın PTT mensubu olmasından ötürü PTT Spor taraftarlığıyla başlamıştır. O yıllarda 19 Mayıs Stadyumu’na ağabeyimle gider, maç saati gelene kadar dış sahadaki amatör takımların maçını seyrederken bol baharatlı akciğerli ekmeği unutamıyorum.

Stadyum çevresinde seyyar satıcılarla zabıtalar arasındaki kovalama sahneleri seyrederken üzüldüğüm anlar olduğu gibi komik sahnelere gülerdim. Yağmurlu günlerde Modern Çarşı’dan kilo ile aldığım ince naylon torbaları satar, güneşli havalarda Hayat ve Ses mecmualarının eskimiş sayılarını hurdacıdan alır “Hem otur, hem oku” diyerek maça gireceklere satardım. Eğinli komşumuzun kıştan kalan dut kurusunu harçlık çıkarmam için torbasıyla verdiğini, ancak zabıtaya kaptırdığımı da unutmuyorum.

Yazıyı Ankaragücü’ne bağlayacağım ama sanırım futbol oynamayı beceremediğim gibi bunu da beceremedik (!). Ne yapalım? Geçmiş günleri yâd etmek de güzel.

Maçların bitimine 10 veya 15 dakika kala stadyumun kapıları açılırdı. Ankaragücü, Şekerspor, Hacettepe, Gençlerbirliği ve Ankara Demirspor’un maçlarının kalan son dakikalarında atılan golleri tel örgülere yapışık seyreder, ücret verip girenlerden daha yakın olduğumuza sevinirdik.

Hiçbir zaman fanatik seyirci olmayı da beceremedik. Fenerbahçe, Beşiktaş, Galatasaray, Trabzonspor, Altay, Eskişehirsporve Göztepe’nin maçlarını seyreder ama ekmeğini yiyip, suyunu içtiğim şehrin takımına “Gururluyuz, Güçlüyüz, Ankaragücülüyüz” sloganı ile bağlanmıştık.Ankaragücü taraftar grubu liderleriyle yakın temasımla davet edildiğim maçlara imkânlarım ölçüsünde icabet ettim. Hatta AnkaragücüPaso Lig kartımı da çıkartıp cüzdanıma koydum.

Geçtiğimiz sezondan önceki sezon Süperlig’te mücadele ederken hiçbir maçına gidemedim,1. Lige düştüğünde davetlerine olumlu cevap veremedim. Bu sezon tekrar Süperlig’te mücadelesine devam edecek olan Ankaragücü’müze başarılar dilerken, 17 Aralık 2017 Manisaspor maçında Ankara Milletvekili Emrullahİşler’ in de bulunduğu protokol tribününde yaşadığım bir anekdotu paylaşarak yazımı noktalıyorum;Müsabakanın 41. Dakikasında İlhan Parlak’ın attığı golle yanımda oturan beyefendiye “çak” yaptım, fakat onda sevinme ibaresi olmadığı gibi suratını da ekşitti. Tekrar “Çak” dedim, baktım adamdan ses çıkmıyor, devre arasında arka odadaki protokol eşrafının yanına gittiğimde beyefendi de oradaydı. Sayın Emrullah İşler’e sorduğumda tanımadığını belirtip beyefendiye kim olduğunu nazikçe sorduğumuzda Manisaspor Başkanı Abdullah Mergen olduğunu öğrenmiş, özür üstüne özür dilemiştim. İkinci yarıda Manisaspor’un filelerini 49. Dakikada İlhan Parlak bir kere daha havalandırmış, uzatmada Sedat Ağçay’ın golüyle Ankaragücü sahadan 3-0 galip ayrılmıştı.

Bu vesileyle Ankaragücü’nü şampiyonlukla buluşturan Faruk Koca ve ekibinin davetlerine icabet edebileceğimizi ifade ediyorum ve’s-selam.