İslâm'da iyiliğin yeri ve önemi-4

Şu fâni dünyadaki ömrümüz çok kısa, âhiret hayatı ise, devamlı ve sonsuzdur. Sonsuz olan âhiret hayatında karşılaşacağımız şeyler, dünyada yapıp ettiklerimize bağlıdır. Bunun için akıllı ve ileriyi görebilen insan, şu geçici dünya hayatında daima âhirette rahat ettirecek işler yapmak peşinde koşar. Hep insanlara hizmet etmek için çalışır. Çünkü iyilik yapmak, âhirette azaptan kurtulma ve Cennet nimetlerine kavuşma sebeplerindendir.

Sayılmakla bitirilemeyecek kadar çok çeşidi olan iyiliğin, bir yarış havası içinde yapılması her müslümanın görevidir. Kimse iyilik yapma gücünden mahrum değildir. Zira herkesin imkânlarına göre mutlaka yapabileceği bir iyilik vardır. Dolayısıyla müslüman; eli, dili, malı ve konumuyla yapabileceği kadar iyilik yapmalıdır.

Müslüman, sadece iyilik yapmakla iktifa etmemeli aynı zamanda başkalarının da iyilik yapmasına yardımcı olmalı ve daima insanları iyilik konusunda teşvik etmelidir. Çünkü Allahü Teâlâ, iyilik yapmak ve kötülükten sakındırmak hususunda yardımlaşmamızı emretmektedir: “İçinizden, insanları hayra çağıracak, iyiliği emredecek, kötülükten alıkoyacak bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir.” (Âl-i İmran 104)

Allah için iyilik yapan ve Allah için yardımda bulunan kimsenin mükâfatını şüphesiz ki, Allahü Teâlâ verecektir. Âyet-i kerimelerde buyuruldu ki:

“Kim zerre miktarı hayır yapmışsa onu (karşılığını) görür. Kim de zerre miktarı şer işlemişse onu (karşılığını) görür.” (Zilzal 7-8)

“Namazı dosdoğru kılın ve zekâtı verin. Kendiniz için önceden her ne iyilik yaparsanız, mükâfatını Allah’ın yanında bulacaksınız. Çünkü Allah, bütün yaptıklarınızı görmektedir.” (Bakara 110)

“Yüzlerinizi doğu ya da batı tarafına çevirmeniz iyilik değildir. Asıl iyilik Allah’a, âhiret gününe, meleklere, kitaplara ve peygamberlere inanan; malını sevdiği halde akrabasına, yetimlere, yoksullara, yolda kalan gariplere, dilenenlere, hürriyetine kavuşmak isteyen köle ve esirlere veren; namazı dosdoğru kılıp zekâtı ödeyen; antlaşma yaptığında sözünde duran; sıkıntı, darlık, hastalık ve şiddetli savaş zamanlarında sabredenlerin yaptığıdır. Kulluklarında samimi ve dürüst olanlar işte bunlardır; gerçek takvâ sahipleri de yine bunlardır.” (Bakara 177)

“Mallarınızı Allah yolunda harcayın ve kendinizi kendi ellerinizle tehlikeye atmayın. Bir de iyilik edin ve yaptığınızı güzel yapın. Doğrusu Allah iyilik eden ve işini güzel yapanları sever.” (Bakara 195)

“Eğer sadakaları açıktan verirseniz bu da iyidir. Ama onları gizler ve fakirlere gizlice verirseniz bu sizin için daha hayırlıdır. Bu sayede Allah, sizin bir kısım günahlarınızı bağışlar. Zira Allah, yaptığınız her şeyden haberdardır.” (Bakara 271)

“O takvâ sahipleri, bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcar, öfkelerini yutar ve insanların kusurlarını affederler. Allah da böyle iyilik ve ihsân sahiplerini sever.” (Âl-i İmran 134)

“Siz insanlık için meydana çıkmış en hayırlı bir ümmetsiniz; iyiliği emreder, fenalıktan alıkoyarsınız ve Allah’a imanınızda devam edersiniz.” (Âl-i İmran 110)

İyilik konusu, sünnet-i seniyyede de çok geniş yer almıştır. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

“Bazı kimseler, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak, onlara yardımcı olmak için yaratılmıştır. İhtiyaç sahipleri bunlara başvurur. Bunlar için âhirette azap korkusu olmaz.” (Taberani)

“Allahü Teâlâ, bazılarına çok nimet vermiştir. Bunları, herkese faydalı olmak için yaratmıştır. Bu nimetleri dağıtırlarsa azalmaz, dağıtmazlarsa bunlardan alıp, başkalarına verir.” (Taberani)

“Din kardeşinin bir işini yapana melekler dua eder. O işi yapmaya giderken, her adımı için bir günahı af olur ve kıyamette çeşitli nimetlere kavuşur.” (İbni Mace)

“Allahü Teâlânın en sevdiği iş, elbise vererek veya yedirip içirerek yahut başka bir ihtiyacını karşılayarak bir mümini sevindirmektir.” (Taberani)

“Kim, bir müslümanın sıkıntısını giderip, onu sevindirse, Allahü Teâlâ kıyamette en sıkıntılı anlarda onu sıkıntılardan kurtarır.” (Buhari)

“Din kardeşine yardım edenin yardımcısı, Allahü Teâlâdır.” (Müslim)

(Devamı haftaya…)