​MAİ

M-Neden beni anlamıyorlar hâlâ şaşkınım. Ben ki hayatın her aşamasında varlığımı her şeye hissettiririm. Bensiz hiçbir şeyin tadı tuzu yoktur. Hele insanın hiç yoktur. Anne rahminden toprağın rahmine kadarki yaşam sürecinin adıyım ben.

Ah insan ah! Beni umursamaz tavrın veya umursuyor gibi yapar tavrın sana ne acılar yaşatıyor. Bir gün anlayacaksın beni! Umarım geç kalmamış olursun!

A-Ben de senin kadar önemliyim. Belki senden daha önemliyim. Hatta yerle gök ve içindekilerin hepsi benim varlığımla bir arada dururlar. Lakin bir noktada sana tam katılıyorum. Bu insan denen hergele ne zaman başı dara düşerse beni arar bulur. Derdine derman olduğumu haykırır. Ben de herkesin derdine derman olacak şekilde bana sahip çıkmasını isterim. Nerede onda o feraset. Kendini kurtarmak ya da daha fazla iktidar elde etmek için beni kendine yontar ve o ulvi bedenime zarar verir. Muvakkat beraberliğimiz musavatsızlığı getirir.

İnsanlar iki ileri bir geri yapıp güneşe benzeyen yüzümü nikaplayarak yaşamaya devam ederler. Ah o güneş gibi yüzümün insanların her tarafını aydınlatacak zamanı, ne zaman görünecek!

İ- Ha ha ha! Gıdıklayın da biraz güleyim! Bu midesine düşkün, aklını ve kalbini onun peşine takmış pişkin insan ben varken sizin peşinize hiç düşer mi? Ne kadar safsınız M ve A!

Bunu hiçbir zaman unutmayın. Aslında insan sizler olmadan yaşayamaz. Ve bensizliğe bir müddet dayanır veya bir çaresini bulur. Hatta ilk insanlar ve insanların en değerlileri hep sizi dava etmişler ve sizden bahsetmişler. Bütün yaşantılarını sizin üzerinize bina etmişler. Onların bu akli ve kalbi tebliğine karşılık veren insanlar da insanlığın en ideal seviyesini yaşamışlar. Ve ben de en huzurlu dönemimi yaşamışım o zamanlar. Gelin görün ki bu aymaz insanlık imdi her şeyi bana bağladı ve bensiz bir yaşamın olmadığını söylüyor. Halbuki ben siz olmadan ne yaşarım ne de yaşamazım. Sadece onların işkembelerinin tatmini için sürekli baş vurdukları bir durağım.

M- İşin en tuhafını size söyleyeyim mi? İnsanların organizasyonu denen bu devlet şeysi! İşte anlayın yani. Bensizliğin veya beni ihmal edişin neler olduğunu bilmelerine rağmen bana hakiki sahip çıkmamaları beni resimlerin ve törenlerin mağduru ve mahkumu yapmaları ne acı bir şey. Dedim ya ben anne rahminden itibaren onların her zerresine göremeyecekleri şekilde müdahil olurum. O rahimden çıktıktan sonra da önce beni dünyaya getirenlerin sonra da talim ettirenlerin vesilesiyle her daim var olurum.

A dostlar! Başlangıcım iyi olmayınca sonum da iyi olmuyor. Helal ve huzurlu bir dokuz aylık rahim hayatı olmayınca doksan yıllık rahim dışı hayat da hep huzursuz oluyor. Kaçan huzuru iktidar elde etmek isteyenler daha çok kaçırıyor. Ne çok isterdim o dokuz aylık hayatın dokunuşundaki masumiyet doksan yıllık hayatta da esas alınsaydı. O dokuz yıllık hayatın marifeti bilinmedikçe bu maarif marifetsizliğe devam edecek. İşte buraya yazıyorum. Demedi demeyin.

A- Ah benim mebde-i hayatım olan dertli M’am! Bazen diyorum ya senden daha ileriyim ben varlığın ilk halinde ve dahi her halindeyim. Sen insanın başlangıcında varsın baskın olarak. Lakin ben bütün varlığın oluşumunda varım her an. Öyle hassas mizanlarla şeylerin yaşamındaki karelerim ben. Hafif ihlalim onların hayatını ve hakikatini değiştirir. Hele insanların hayatındaki yerim hiç tartışma götürmez. İnsanların hayatlarında ben hakikaten olunca kurtla kuzunun dahi bir arada yaşadığı dönemler olmuş biliyor musun!

Bu aralar yine ben konuşulur oldum dünya semtinin Anadolu köşesi denen yerde. Önüme veya arkama bir çok sıfat ekleyerek beni yine sunuyorlar halk pazarına. Sıkıntıların bertaraf edilmesinin benim parlayan yüzümle olacağı söyleniyor. Fakat beni şimdi bu şekilde kullananlara da inancım tam değil. Çünkü dünya semtinin bu köşesinde neredeyse yüz elli seneden dazla bir zamandır başı hep dara düşenler bana sığındılar. Feraha çıkınca da beni hep unuttular. Ya da gücü elde edenler herkesin de güçlü olması için beni paylaşmadılar. Gidince güç ellerinden yine bana sarıldılar. İsterdim ki herkes için ben eşit ve doğru bir tanım aralığında olaydım.

Yok yok! Ümidim pek yok bu tek taraflı benden istifade etmek isteyenlerin teşebbüsünden.

İ- Oluşturduğumuz sonsuzluğu arındıran huzurlu maviliğin karanlığa inkılap etmesindeki asıl sebeplerden biri de beni elde etmek isteyenlerin her yolu mübah görmeleridir biliyor musunuz! Bir nevi bu acayip halin normal olmasıdır. Yani normalliğin deliliğidir.

Evet doğru diyorsun arkadaşımız. Biz sadece dünyanın karalarına hakim olan MAİ’lik değil aynı zamanda insanlık iklimine de huzur getiren sevgili MAİ’yiz.