Oruç da insana acıkır

2000’li yıllarda Sacit Onan Bey’in enfes yorumuyla seslendirdiği bir şiiri vardı:

”Seni de Vururlar Bir Gün Ey Acı”

Adeta bunca iletişim aracına rağmen kimsenin kimseyi duymadığı bu çağa “haykırış manifestosuydu” ve o yıllarda her platformda okunurdu.

Sonraları Sezai Bey’in “Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine” şekillendirmişti fikir dünyamızı. Her olaya onun hissedişiyle cevap verirdik:

Sakın kader deme !

Kaderin üstünde bir kader vardır…

Evet, bir Ramazan daha geçti ve gidiyor. Her Ramazan bir öncekinin üstüne geldiği için bizi daha da güçlendiriyor. Aslında tuttuğumuz oruç sadece yeme ve içmeyle mahdut değil. Göz oruç tutuyor, el oruç tutuyor ve kulak oruç tutuyor. Kendine ait olmayana bakmamak,kendini ilgilendirmeyene el sürmemek ve kendiyle alakalı olmayanı duymamak…

Sacit Bey’in mezkur şiiri bana Sezai Karakoç’un “Oruç da Acıkır” makalesini hatırlattı. İkinci Yeni şiirinin öncüsü olan Üstad, yine imgeleri gözümüzde canlandırırcasına gayet sarih bir şekilde ifade ediyor bu yazısında.

“Siz sanmayın ki, oruçta yalnız siz susar, siz acıkırsınız. Oruç da susar, oruç da acıkır. Çünkü: Oruç da canlıdır, sizin gibi. Hatta sizden fazla. Çünkü: Onda, ölümün eriteceği et ve kemik de yok. İnsan, sağken bile ölüme karışıktır. Biz, hayatla ölümün karıştığı bir terkibiz. Sağken, hayat ölüme baskındır ve ölümü kullanır. Sonra yaşlandıkça, ölüm güçleri yavaş yavaş artar ve ölüm yüzdesi, hayat yüzdesinin üstüne çıkar bir gün. İşte o gün ölmüşüzdür, ölüm hayatı kullanmaya başlamıştır. Toplum yaşayışında da böyle. Ecel olarak gelen ölüm, bu hayat-ölüm çatışmasını kesin bir sonuca bağlar. Ama oruç yüzde yüz diri, saf olarak diridir. Net diridir, insan gibi brüt değildir.”

Madem oruç da acıkır elbette o da iftar eder. Ama onun iftarı yemek içmekle olmaz. İnanan bir gönülde iftar eder oruç. İslam Peygamberinin, mü’minin en sevinçli anı diye tarif etmesi de işte bu hakikat dolayıyladır.

İnsan günlük hayatın meşgalesinde orucu hatırlamazken oruç insana kavuşma ümidiyle yanar. Sanki orucun sılası da bir bedende buluşmaktır. Ve oruçla insan sıla edince artık büyük zafer gerçekleşir. O zaferin adını Allah koymuştur: “BAYRAM”

Oruç bizde kalsın hiç gitmesin. Ruhun,ince düşünüş özelliğinin kaynağı olan Ramazan her zaman bize misafir olsun.

Bilvesile,buruk bir Ramazanla birlikte yine sılasız bir bayram idrak edeceğiz. Evet, çok bayramlar görelim de yeter ki bir bayram evde kalalım.Belki de kıymetini bilemediğimiz bu güzel anların değerini biraz mahrumiyetle de olsa anlarız.

“Dünyası Ramazan olanının ahireti Bayram olur..”