Sarıkamış'ta Mehmetler
Anadolu’da, üç kıta ve yedi denizde asırlarca hüküm süren Devlet-i Osman 1914’te son savaşına girdi. Osmanlı evladı bu son savaşında birçok cephede birden savaştı. Mehmetçik, bu ölüm kalım mücadelesinde cepheden cepheye koştu. Vatanını, yurdunu, mukaddesatını düşman çizmesi altında çiğnetmemek için savaştı; gazi oldu, şehit oldu. Mehmetçiğin mücadele ettiği cephelerden biri de Kafkas Cephesiydi. 1914 Kasım ayında Osmanlı’nın savaşa dahil olmasıyla Ruslar 1 Kasım 1914’te sınır karakollarına saldırdı. Bu saldırı ile Kafkas Cephesi açıldı. Ruslar İslam ülkesinin kilit şehri Erzurum’a doğru ilerlemeye başladı. Mehmetçik Ruslarla 7-12 Kasım’da Köprüköy’de, 17-20 Kasım’da Azap’ta kıyasıya cenk etti. Bu muharebelerde Ruslara ağır kayıplar verdirdi Mehmetçik. O dönem ordunun başında Başkomutan Vekili Enver Paşa vardı. Bir askeri plan yaptı. Bu plana göre askerimiz ALLAHUEKBER dağlarını aşıp, Sarıkamış’ta bulunan düşman askerlerini kuşatarak onları bölgeden atacaktı. Kış şartları da bastırmıştı. Kar çok yağmaya başladı. Askerin bölge şartlarına uygun kıyafetleri yoktu. Harekât bu yüzden erkene çekildi ve 22 Aralık’ta başladı. Yani 107 yıl önce bugün. İşte bu tarihten sonra Kafkas Cephesinde milletimizin uzun süredir unutamadığı dram yaşanacaktı Sarıkamış Dramı. Rus askerleri ağır kış şartlarına karşı donanımlı idi. Fakat Türk askeri onlar kadar donanımlı değildi. Bunun için İstanbul’dan üç gemi yola çıktı. Bu gemilerin içinde kışlık kıyafet ve lojistik malzemeler vardı. Bu üç gemi cepheye giderken Karadeniz’de Zonguldak açıklarında Ruslar tarafından batırıldı. Bu yüzden cepheye destek gidemedi. Her şeye rağmen hücum emri almıştı Mehmetler, Hasanlar, Aliler hasılı Mehmetçikler. Yola çıktılar. Dağın ardı Sarıkamış’tı, dağın adı mı? ALLAHUEKBER! Durmadan ilerliyordu Mehmetler. Yola devam ettiler. Kar bastırıyor, tipiden göz gözü görmüyordu. Bir yandan düşmanla çarpışan askerimiz diğer yandan da kış şartları ile mücadele ediyordu. Bununla beraber dondurucu bir soğuk vardı. Ana kuzuları, kahraman askerimiz soğuktan donmamak için sürekli hareket ediyor, ateşler yakıyor uyumamaya çalışıyordu. Çünkü burada küçük bir uyku donmaya nedendi. Uyumamaya çalışıyorlardı ama ne çare ciğerpareler bir bir şehadet uykusuna dalıyorlardı. Bir kısım askerler hayatta kalıyor ama sabah olduğunda hala gece olduğunu zannediyorlardı. Çünkü soğuktan göz bebekleri donuyordu. Günler günleri kovaladı. Mehmetler bir bir düşüyordu şehit atalarının kanlarıyla sulanmış kar altındaki aziz vatan toprağına. ALLAHUEKBER dağlarının yüzüne kardelen çicekleri gibi seriliyorlardı. 22 Aralık’ta başlayan harekât 2 hafta sonra 5 Ocak’ta sonlandırılmak zorunda kaldı. Kaybımız korkunçtu. On binlerce Mehmetçik ALLAHUEKBER dağlarında ALLAH ALLAH diyerek Peygamberlerden sonraki en yüce makam olan Şehadete koşuyorlardı. Harekât bitmişti ama daha uzun yıllar konuşulacaktı. Zira kayıplarımız çoktu. Harp tarihi arşivine göre 23 bin şehidimiz 10 bin yaralımız vardı ve 7 bin de esir vermiştik. Ruslar 90 bin kaybımız olduğunu söylüyordu. Bunun 15 bini şehiddi.
Buna mukabil Rusların toplam zayiatı 16 bin ölü olmak üzere 30 bindir.
5 Kasım’da İstanbul’dan yola çıkan içi kışlık kıyafet ve lojistik malzeme olan gemiler Ruslar tarafından batırılmamış olmasaydı da cepheye ulaşsaydı belki de tarih ve talih değişecekti. Ama öyle olmadı Sarıkamış tarihimize Dram olarak geçti. Bu dramı milletimiz çok sonra öğrendi. Çünkü o dönem basına sansür uygulandı. Bugün Sarıkamış Harekatının başladığı tarih 22 Aralık. Bundan tam 107 yıl önce yaşanan bu büyük Sarıkamış harekâtında şehadet mertebesine eren Sarıkamış Şehidlerimiz ve Necip Milletimizin kalbinde müstesna yere sahip olan bütün Aziz Şehitlerimizin Ruhları Şad olsun.
