​Şifa kaynağı…

Çiçekler, güller, sarmaşıklar bitkiler değişti!

Tırtıllar, kelebekler, kediler, köpekler hayvanlar değişti!

Kadınlar, erkekler, gençler, yaşlılar insanlar değişti!

Yemeler, içmeler, gülmeler sohbetler değişti!

Sonbahar, ilkbahar, yaz, kış mevsimler değişti.

Her şey değişti hayatımızda, bu değişime bizde ayak uydurduk. Bizde değiştik.

Değişmek zorunda bırakıldık!

Bakış açımız, olaylara yaklaşımımız, tavrımız, duruşumuz değişti.

Merhametimizi torbalara doldurup raflara kaldırdık.

İnsanlığı unutulmaya yüz tutmuş kapılar ardına gizledik.

Acımasız, duyarsız, vurdumduymaz olduk.

Tavrımız bana değmeyen yılan bin yaşasın!

Belki de insanlığı unuttuk?

Belki de insan kalabilmeyi?

Duygularımızı bastırıp, seni seviyorum demeyi unuttuk.

Yermek, yok saymak, görmezden gelmeyi tercih ettik. Böyle mutlu oluruz dedik.

Verdikçe çoğalan tek şeydi sevgi, biz onu herkesten esirgedik!

İyileştiriyordu oysa tüm yaraları...

Bir kuşu kelebeği, bir insanı doğayı, bir gülü bülbülü sevebilmekti aslolan...

Başaramadık,

Başarmak istemedik belki de!

Kin tohumları ekmek daha kolay geldi.

Sevgi emek istiyordu, kötülükte çabaya gerek yok. Kalbi kararan zaten kötü insandı!

Tüm dünyayı karşımıza alıp, yere göğe sevgi tohumları ekmek istediğimi söylesem, bana cevabınız ne olurdu?

Gelin sevgiyi yayalım, insanları sevelim. Bugün olup, yarın olmayacağımız bir dünyada biz hep iyilik üzere yaşayalım! Saygıyla...

Günün Sözü;
Sevgi tüm hastalıkların şifa kaynağıdır!