Bir yılın ardından
“Gelen gideni aratır.” diyenler sanırım haklı çıkıyor. Her anımız dünümüze duyduğumuz özlemle geçiyor. Bir sonraki gün, bir öncekinin keşkesiyle geçiyor. Sonra da bir pişmanlık dağı gelip duruyor insanın karşısında.
Hayat, denenmemiş yerlerimizden vuruyor bizi. Acemiliklerimiz, yaşanmışlıklarımızın bahanesi oluyor. Birinden ötekine geçerken zaman, saatlerin tik takları arasında beynimizin zonklaması misali ömrümüz harap oluyor. Kontrolü elimizde olmayan dünya, deneyimlerimizi yok sayarak karşımıza yeni engeller çıkarmaya devam ediyor ve bir engelli koşu oluyor her nefes alış verişimiz.
Eskidikçe zaman ömrümüzden eksiliyor sevdiklerimiz birer birer. Bir yanımız eksik kalıyor sonra ve doldurulması imkânsız boşluklar büyüyor yüreğimizde. Her kaybediş yeni bir kazanca müjde olmuyor. Yitip giden yitip gitmiş oluyor ve biz yenilmiş olarak kalakalıyoruz hayat çarşısının en orta yerinde.
Simdi bir eksilmenin daha arefesindeyiz. Yarın, koca bir yılın son günü ve ertesinde yeni bir sayfa açılacak ömrümüzde. Bir dönüm noktasına varacağız ve şimdi bu yılın son dönemecinde yürüdüğümüz sokağın sonundan başına doğru bakıyoruz.
2021...
Dünü karanlık, bugünü hüzün, yarını muamma bir yıl. Hayatımızdan eksilirken, bir bıçak hüznü ile umut damarlarımızı da tahrip ederek gidiyor. Beraberinde birçoğumuzun sevdiklerini de yanına alıp gidiyor ve biz çaresizce kalakalıyoruz yeni yılın umutları arasında.
2019 yılında Çin'de başlayıp tüm dünyaya yayılan bir salgın hayatımıza girdiğinden beri hiçbir şey eskisi gibi olmadı artık. Maske, mesafe, hijyen üçlemesi hayatımızın şifresi olurken, teker teker düştük bu hayatın bakiyesinden.
Sokağa çıkma yasaklarıyla evde kalmanın mutluluğuna ererken, aslında normal şartlarda yaşadığımız çoğu şeylerin bizim için ne denli lüks olduğunu anladık.
2019 yılında Çin'den atılan bir kar topu 2020 yılında doruktan yuvarlanmaya başladıktan sonra 2021 yılında bir çığ oldu ve altında ezilmeye başladık. 2022'de ne olacağını da hala kestirebilmiş değiliz. Kim bilir, ölmek belki de çok kolay oldu.
İnsanlar yavaş yavaş yalnızlaşmaya başladı ve sevginin yerini hiçlik alır oldu. Bir kısır döngüye dönüştü ömür ve kendi etrafımızda dönmeye başladık. Varyantlarla taksim edilirken aşının umuduna gizlendik ve kendi sığınaklarımızda sakladık çaresizliğimizi. Hayat karşısında pusuya yatmış bir kurt misali teselliler büyütüyoruz şimdi gönlümüzde.
Bu kadar hüzünle beraber yavaş yavaş üzerimize doğru gelen küresel ısınma ve ekonomik buhranların hesabını şimdilik tutamıyoruz. Sanki 2022 yılının yeni varyantlarının adı küresel ısınma ve ekonomik bunalımlar olacak gibi.
Her şeye rağmen ve bunca bunalıma karşı yine de yeni yılda yolumuzu umudun aydınlatıp güzel günlerin gelmesini dört gözle bekleyeceğiz. Ne kadar hesap yapılırsa yapılsın tüm hesap yapanların üstünde en büyük hesabı yapan Yüce Yaradan’a sığınmak en doğru çözüm olacaktır.
2021 yılını hüzünleriyle, varyantlarıyla ve bizden aldıklarıyla yolcularken 2022 yılının güzelliklerle, sağlıkla, mutlulukla ve huzurla bize gelmesi duası ve temennisiyle...
Buruk da olsa son bir umutla hoş geldin 2022...
