Çocuk musun sen kardeşim!..

Ah Efendim,

Çocukluk ve ilk gençlik yıllarıma döneyim dedim, neler geldi başıma...

Heves ediyor insan, olabiliyor, benim de öyle bir anımdı, nereden geldiyse geldi aklıma, bisikletle şöööyle bir "şehir turu" atayım dedim.

Bu işlerin kralını yapardım eskiden; pedal, fren, direksiyon oyunlarıyla yürek hoplatmalar bu kardeşinizden sorulurdu.

Baktım, uzun yıllar çok da fazla bir şey alamamış, tüketememiş beniu2026

Bayağı bayağı kaptırıyor, yanımdan geçen kamyonları, minibüsleri tehdit olarak görmeyecek kıvama geliyorumu2026

Hoş duygular amau2026

Dem eski dem değil, caddelerimizde bu kadar araç yoktu o vakitler ve ceplerimizde telefonlaru2026

Yokuş aşağı giderken geliyor aklıma;

Telefon cebimin bir yerinde mi, yoksa unuttum mu onu?..

Şöyle tek elimle cebimi yoklarken, bisikletin epeyce hızlandığını fark ediyorumu2026

Şuursuzca bir fren, hem de ön fren!..

Yarım takla atıyorum, fena, dengede durmak mümkün değil, cadde kalabalıku2026

Uçuyorum!

Küüüt, kafam çarpıyor asfaltau2026

Başımın yan tarafı, göz, kulak, oralaru2026

Sonra sırtımı çarpıyorum yere, savruluyorum.

Bir an yokum, bir yerlerde, hoşluk, boşluk, yokluku2026

Tuhaf hisler eşliğinde, bir yerlere gidiyorumu2026

Biri ağzımdan aşağı "su" boşaltıyoru2026

"Oruçlu" olduğum geliyor aklıma, püskürtmek istiyorum suyu, o nefesi alamadım ki çıkartayım.

Yok öldüm galiba, bir hanım sesi, "Adınız ne?" diyor.

Biliyorum ismimi, söyleyeceğim ama nefes çıkmıyor ki.

Ağzım suyla dolu, boğuluyorum, "61 gün cezası yok bunun, isteyerek bozmadım ki orucumu" gibisinden bir şeyler geçiyor zihnimdenu2026

Sonrau2026

Ölürsem, eve kim haber veriru2026

Ya da öldüm mü, verecek son nefesim bile yok!..

Bir hanım sesi yine, yaşlı bir hanım, "Bu adamı bir yerden tanıyacam" diyor, duyuyorumu2026

Nefesu2026

Oh!...

"Adımı" söylüyorum, yine bir hanım sesi, pazar yeri mi ne, hep hanım.

"Oh çok şükür aklı başında!.." diyor.

Aklım başımda olsaydı, bu yaşta, hem de caddelerde bisiklet mi kullanırdım!..

Ağzından ilk kelimesini çıkartan bir bebek, nasıl sevindirirse anne, babayıu2026

Ben de öyle bir mutluluğa şahitlik ediyorumu2026

İsmimi söylemem mutlu ediyor başımdaki şefkatli topluluğu, ben de seviniyorum.

"Ölmeyeceğim bu sefer de!"

Böyle bir his;

Cep telefonumu düşünüyorum hemen, "Eve haber versem mi?"

Yok, boş yere telaş olur.

"Öldüm mü ki!"

Şimdi kalkar, toparlanır, üstümü başımı temizleru2026

Bir şey olmamış gibi giderim, boş ver.

Olacak gibi değil.

Bir yarı baygınlık, yine.

Ambulanstayım, hanım sağlık görevlisiu2026

"Amca" diyoru2026

Tansiyon aleti, bir şeyler, bir şeyleru2026

GATA'ya götürüyorlar, eskiden sadece askerler girerdi, şimdi bize de açıku2026

Tuhaf şeyler düşünüyorum; beni götüren hanım başörtülü, eskiden GATA'ya böyle girecek, haddine mi düşmüş!..

Bunu bile düşünüyorum, ne tuhafu2026

GATAu2026

Acil Servis çok kalabalık, beni bırakıyorlaru2026

Bir görevli, "Ekranı takip et, ismin çıkınca gelirsin." diyor.

Başım dönüyor, ekranı arıyorum, ekran kararıyor.

Beş dakika, on dakika, kaç dakika sonraysau2026

İsmimi görüyorum ekranda, kalk, çok zor, yardım geliyor, götürülüyorum.

Doktor, "Adli bir vaka yok değil mi?" diye soruyor...

"Hayır" manasında kafa sallıyorum, of ne acıu2026

Başıma geleni ayrıntıya girmeden anlatıyorum: Bindim, bastım, düştüm.

Röntgen, tomografi, bir şeyler oluyor.

"Eskiden olsa nerdeee" diye düşünüyorum, hastane köşelerinde ölürdük!..

Epeyce süreu2026

Beklerken bir ayna görüyorum, kafanın yan tarafı şişmiş, "soyuk"lar varu2026

Arabau2026

Arabalaru2026

Yanımdan geçiyorlardı ben düşerken, biri kafaya çarpaydıu2026

Ölmüştüm, yaşıyorum, kaburgalarıma basan her nefese şükür.

Evden arıyorlar.

Ne diyeceğizu2026

Anlayacaklar sesimizden açsak, hele biraz daha merak etsinler, çocuk değiller ya benim gibi!..

Uzmanların en uzmanına götürüyorlar bizim kağıtları, filmler filan da ekrandaymışu2026

"Asistan" dönüyoru2026

"Amca, şükür ciddi bir durum yok, hadi geçmiş olsun!"

Yırttık!..

Oruç gitti.

Ben dönüyorum.

Evde bir telaş, bu ne hal, ne oldu?..

"Hiç, şöyle bir bisikletten düştüm de!"

Yatıyorum, ağrılara şükür, ölebilirdim!..

Geçen hafta Merhume Teyzem'i vermiştim toprağa, Yengem Onkoloji Servisi'nde yatıyor, köyden getirdileru2026

Ben, yatıyorumu2026

Telefonlar çalıyoru2026

Açmıyorumu2026

Biri, "whatsup"tan ısrarlıu2026

Arıyorumu2026

Seçim havası göremediğini, çok daha fazla çalışmak gerektiğini vesaire söylüyor.

"Yazarız efendim!" diyorum nefes darlığıyla, neler çektiğimi nereden bilsin.

Şöyle bir sosyal medyaya uzanıyor elim, o halde bileu2026

Kavga, küfür, hakaretu2026

Birbirlerine girmiş insanlar, orada seçim havası var!..

"Ölümsüzler" (!) fena atışıyor orada.

Benu2026

Başım, kaburga kemiklerimu2026

Belim, yeni yeni çıkıyor, bileğimu2026

Bir arkadaş duymuş, arıyoru2026

Açıyorumu2026

"Ya Serdar, sende hiç mi akıl yok, ne işin olur senin bisiklet tepesinde.." diyor.

"Çocuk musun!"

Düşünüyorum;

"Yoksa artık çocuk değil miyim!.."

Öldü mü o çocuk?

Bir arkadaş, bir arkadaşa söylemişu2026

O da bir başkasınau2026

En son söylenen arıyor;

"Vallahi kusura bakma ama çok güldüm. Bisiklet tepesinde, senu2026 Takla atmış, kafayı gözü patlatmışsın!.. Ne işin olur senin bisikletle!.."

Bir arkadaş arıyoru2026

"Geçmiş olsun ağabey" dedikten sonrau2026

"Perşembe canlı yayın var, şu saatte buyur ağabey!" diyoru2026

Birkaç gün var, toparlar mıyım?...

Ciddi değil ki zaten, ben de ciddi değilim, çocuk gibi, böyle bir şeyim.

"Tamam" diyorum;

"Ölmezsem geleceğim!.."

Annem uğruyoru2026

"Niçin böyle şeyler yaptığımı" sorduktanu2026

Veu2026

"Bak kafan gözün şişmiş, elin kolun yaralanmış, ah, ah.." dedikten sonrau2026

Gidiyoru2026

Bayram hazırlığı içinu2026

Çocuk gibi düştüm işteu2026

Kimse ciddiye almıyor beni.

Bu memlekette, bisikletten düşersen, işte bu hallere düşersin!..

*****

Ben ne yapsam bundan sonrau2026

Bisiklete binsem mi, binmesem mi?..

Çocukluk etsem mi etmesem mi?..

Düzene uysam mı uymasam mı?..

Ağrılarım geçsin, ayrıntısıyla düşünürüm.

Hepinize Hayırlı Bayramlar Efendim.