Dualarla gömülen Kudüs!

İsrail işgal şebekesi, Mübarek Ramazan ayında her yıl olduğu gibi bu yılda alçakça saldırılarına devam ediyor. İlk Kıblegahımız Mescid-i Aksa'ya yapılan hadsiz saldırıların ardından, Gazze’ye yoğun bir bombardıman gerçekleştiriyorlar…

Ukrayna için ağıtlar yakan, bedava silahlar gönderen, para toplayan Avrupa ve Dünya Filistin'i aksiyon filmi olarak izliyor...

Bunca zulme 1,5 milyar Müslüman sessiz kalıyoruz ya, yazıklar olsun bizim gibi Müslümanlığa... Nerede İslam devletleri?

Müslümanlar olarak, elimizdeki tek silah dua mı? Yürekli bir Selahaddin’nin haykırıp; “Muhammed'in ordusu buradadır ey Hayber!“ diyecek bir komutan yok mu?

Her Ramazan ayında, bilinçli bir şekilde yapılan bu saldırılara karşı, sadece okkalı ve sinkaflı Twitler yazarak kendimizi teselli ediyoruz. Buyurun hikayeden ders çıkaralım:

“Zamanın birinde bir köy varmış, bu köyün sesi ve duası kavi bir de hocası varmış.

Hoca gürledi mi yan köylerden işitilirmiş sesi. Herkes de o duaya eşlik edermiş can-ı gönülden.

Ne var ki bu köyün halkı duaya katılımda gösterdiği arzuyu iş konusunda göstermezmiş.

Cenazeler konusunda da durum farksızmış.

Bir cenaze olduğunda herkes camide olurmuş mutlaka.

Hoca gür ve etkili sesi ile dua ederken cemaat kendinden geçermiş. Aminler, gözyaşlarının peşini hatimler, dualar izlermiş. Ancak cenaze defin aşamasına geçildiğinde kimse tabuta el atmaz usulca sıvışırmış.

Mevtanın çekirdek ailesi güç bela tabutu omuzlar defin işlemini gerçekleştirirmiş.

Günlerden bir gün köyün kimsesiz meczubu Hakkın rahmetine kavuşmuş.

Meczubu sevmeyen de yok tabi ki...

Herkes camide, hoca almış sazı eline en güzel performansı ile namazı kıldırmış, üstüne duayı da etmiş helalliği de almış. Cemaat mest halde. Gözyaşları sel olmuş. Köyün biricik meczubu için...

Sonunda hoca; e hadi buyrun tabuta demiş...

Cemaat arkadan usul usul çözülmeye başlamış.

Birer ikişer derken ortada bir tabut kalmış bir de imam!

Öyle ya kimsesiz meczubu kim omuzlasın! Diğerlerinin iyi kötü vardı evladı vs bunda o da yok!”

Eyy Müslümanlar durum tam da böyledir!

Yaşımın yettiğince Filistin-KUDÜS davasını bilirim. Onlarca organizasyon gördüm, yüzlerce miting.

Kulaklar dolusu laf kalabalığı işittim.

Ve belki milyonlarca duanın-hatmin parçası oldum...

Sonuç mu?

Sadece duaya sarılarak, Filistin bir miktar daha eridi!

Her Hatmin ardından Kudüs'e daha çok yaklaştılar!

Her mitingden sonra Aksa'nın ablukası büyüdü...

Demek ki yanlış yaptık bir şeyleri bizler!

Demek ki yetmiyor sadece dua etmek!

Dualarımız elbette kıymetli; ”Müslümanlar için bir sığınak, belalara karşı bir zırh, musibetlere karşı Allah’ın rahmet kapısıdır. “İsrail’e yaptığımız beddualar yetmez!!! Onların markalarını boykot ederek olmaz!!! Ondan daha iyisini sen yapmadıkça dualar eksik kalır.

Öyle ya MECZUBUN cenazesi gibi ortada kaldı Filistin davası da!

Ne anlatıyorum ben ya da niye anlatıyorum?

Kime sorusunu ilk başta kendimi muhatap alarak sordum ki zaten!

Neyse uzatmayayım!

İftara az kaldı sayılır, akşama hazırlık lazım. Yetişecek hatim de var!

İftar sonrası okunacak-yazılacak tiwitler vardır Filistin davasına hizmet için!

Oradaki kardeşlere dua ordularını gönderir Allah nasılsa, daha çok sarılırsak duaya!

Hattab oğlu Ömer,

Selahattin Eyyubî,

Kılıçla mı aldılar ki oraları!

Dua ordularını vermişti Yaradan emirlerine!

Neyse canınızı daha çok sıkmayayım…

Sarılın duaya, belki MECZUBUN cenazesi kendiliğinden yerini bulur!