DÜNYALIK SEVMELERİMİZ BİZİM

Bazen, bir yazıya nasıl başlaması gerektiğini bilmez insan. Kelimeler ısrarlı, tahammülsüz bir ahenkle yumruklar gönül dergahını. Başlayamaz. Yeni bir iddiayla sınanmaktan korkar belki; "ne çok ses var, ne çok söz var; hali mecalsiz bırakan ne çok tümcemiz var bizim, sıraya giriyorlaru2026"

Bir süredir sadece konuştuğumuzu ve yazdığımızı fark ediyorum; yaşantımıza sirayet etmeden kaleme alınan ve kağıtta kalan eğreti dokunuşlarla oyalıyoruz içimiziu2026 Dışarımızdaki dünyaya kocaman sevgi sözcükleri savuruyoruz, yüreğe dokunamamış samimiyetler; hiç biri bizim değil.

Aksi olsaydı Suriyeli bir çocuğun küçücük bedenini suyun hırçın kolları kucaklayınca, sevmezdik çocukları. Onlara ölünce yanmazdık. Bir türküyü, bir şarkıyı, bir şiiri en çok sahibi göçtükten sonra yaşatmazdık. Hain kurşunuyla toprağa düşen, kanını insanına hürriyet, ötelere şehadet şerbeti diye armağan eden vuslat yolcularını, onların ötelere intikal etmesinden sonra anlamazdık, anmazdık. Bir gönlün sadakasını vefa diye, bir tebessümle, bir selam, bir dua ile insanlığa sunardıku2026

Gözümüzün önünde duranı, kulağımızın insafına uzatılanı, kalbimizin vefasına bırakılanı ancak vakitsiz gidişinin ardından hasretle kucaklamazdık!

Şu kocaman nutuklar bizim olsaydı, bizden olsaydı gerçekten, böylesine geç kalmazdık.

"İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de (gerçek anlamda) iman etmiş olamazsınız." buyuruyor rehberimiz, önderimiz, biricik peygamberimiz.

Layıkıyla tefekkür edince yürek yakan kainat şifresiu2026 Sevebildik mi?

Ana rahmine düştüğü andan itibaren en şedit ayrılıklarla sınanan ve ömrü boyunca hüznün her çeşidine duçar kılınan bir Peygamberin ümmeti olarak acıya, o sabrın zerresiyle, sevince de o şükrün zerresiyle mukabele edebildik mi?

Çatışmalar, çelişkiler, ayrılıklar girdi aramızau2026 Çoğalırken azaldık. Cümle varımızı görsel bir şölene armağan ederken hayatımıza yön veren detayları atladık. Hani şekle bakmayacağını söyleyerek Mevla'nın teselli buluyorduk, şekle ne çok takıldık! Kalıp uğruna ne çok ihmal ettik kalp diyarını! Eğilip içine baksak, O'nu bulacaktık. Sayıyla övünen bir neslin manadan bitap düşüşü buu2026 Manadan bitap düştükçe her alanda azalacağını göremeyişiu2026 Sevgi yoksulu bir yorgunlukla ilerleyişi ayaklarımızınu2026

Allah şahitu2026 Suya dokununca dinen ağrılar gibi, küçülüyor acılar "Adı" dile düşünceu2026 Uğruna kavgasını verdiğimiz ne varsa küçülüyor. Bir bahar dalıyla çiziliyor gönle çile;
"gidenler, şenlikli bir hüzünle çekip gidenleru2026"

Uzaklar, uzak değil aslında, içimizden uzak olmayıncau2026

Selam ileu2026

Nuray Alper