Eser ve kıymet ahlakı

Bir insanın bir başkasının malına, canına, namusuna göz dikmesi anlıktır. Gayet basit vegayet kolay gerçekleşir. Bu kötülük, bazen anlık bazen üç beş yılda öğrenilebilir. Ancak o insanı, bir başkasının malına, canına, namusuna göz dikmesi gibi bir kötülükten men etmek çok zordur. Belki de bazen imkânsızdır.

Bir insanın bir başkasının malına, canına, namusuna göz dikmesi,en büyük edepsizlik,en büyük ahlaksızlıktır. İnsanın, insanlığın, devlet ve ülkenin çöküp batması, tamamıyla bundandır.

Edep ve ahlak konusu, gerçek hayatta her yönüyle herkesi ilgilendiren yaşamsal bir tavırdır. Hangi yönden olursa olsun ister menfaat ister zarar yönüyle olsun istisnasız herkesi ilgilendirir.

Herkesi ilgilendirdiği gibi gerek uygulanması gerekse sonuçları itibariyle herkesi ve her kurumu müspet ve menfi yönlerden etkiler. Edepli olup olmamak, ahlaklı olup olmamak; ana rahmine düşen bebeği de hasat yaptığınız toprağı da etkileyecektir. Edepli ve ahlaklı olsanız da olmasanız da edepsiz ve ahlaksızların yaktığı cehennem ateşi istisnasız edepli edepsiz, ahlaklı ahlaksız herkesi etkiler.

Durum böyle ise nasıl olacak da edepsizlik ve ahlaksızlık düzeltilecektir?

Öncelikle bir başkasının malına, canına, namusuna göz dikmemek bir görgü, bir edep, bir ahlak işidir. İnsanlık meselesidir ve kurtarıcıdır.Meselenin böyle kavranması, öğrenilmesi, öğretilmesi insanların huzur ve saadeti için elzemdir. Öğrenmek ve öğretmek ise uzun zaman ve yüksek gayret ister.Dünyanın en zahmetli işidir. İnsanlığın öğrenileceği bu zahmetli iş, ana karnından başlatılıp kıyamete kadar devam ettirilmezse cehennemden başkası yaşanmaz.

Bir insanı, bir günlük bir terbiye ile doktor, terzi, öğretmen ve aşçı yapmanın mümkünü yoksa bir günlük terbiye ile edepli ve ahlaklı olması da mümkün değildir.Edep ve güzel ahlak öğrenmek isteyen diz çökmelidir. Önce gönlünde, yüreğinde ve kalbinde diz çökmelidir. Bunu başarmadan terbiye alacağı yerde gerçekten dizini çökemez. Diz çökmenin en zoru, terbiye tedrisatı anında insana karşı yapılanıdır.Bu terbiye ile her yeni gün yeni bir doğruyu yaparak eski bir yanlışından vazgeçer ve yüksek bir şuura ulaşabilir.

Edep ve ahlak şuuru yüksek olmadıkça ülkelerin büyük tümsorunları çözülemeyeceği gibi cehennem ateşi de asla söndürülemez. Bu sorunlar ve ateş, şikâyetle değil önce kendini değiştirmekle düzeltilebilir ve söndürülebilir. Şikâyet etmek, işin son kertesi ve acizce olanıdır. Faziletli olmak,şikâyet etmeden her gün hata işlememe cehdi ve her gün eski bir kötülükten uzak kalma azmidir.

Aslında edep ve ahlakın insan ve toplumdaki kalitesi her şeyin aynasıdır. İnsan, edep ve ahlak aynasının karşısına geçtiğinde gördüğü edep ve ahlak kalitesi neyse şikâyet ettikleri de aslında odur. Edep ve ahlakın kalitesi, doğrudan doğruya ülkenizin kalitesi, doğrudan doğruya kurumlarınızın kalitesidir. Doğrudan doğruya toplumunuzun kalitesi, doğrudan doğruya o ülkedeki insanlığınızın kalitesidir. İnsanınız ve insanlığınız ne kalitedeyse her kurum çalışanı ve kurum kültürü doğrudan doğruya o kalitedir.

İnsana ve insanlığa faydası olan ameller ve kıymetler yaşandığı ve yaşatıldığı sürece asla ve asla ölmez. İnsan, ölmeyen ve ölmeyecek eser ve kıymet bırakandır. Bu eser ve kıymet ahlakı ilehayatı değiştirebilir, çekilmez olan hayata bir huzur katabilir.

Boşa vakit öldüren, edep ve ahlakı değil edepsizlik ve ahlaksızlığı yaşayanve yayaninsan aslında insanı ve insanlığı öldürdüğünü hiç unutmasın. Her insanın; insana, insanlığa ve bu dünyaya vereceği az ya da çok bir eser ve bir kıymet mutlaka vardır. Şöyle bir tefekkür edip kendi muhasebelerini yapmaları, ne verdiklerini tartmaları ile zaten büyük bir edep ve ahlak deryası oluşacaktır.

İnsanlardan bir edep ve ahlaklılık görmenin, almanın rahatlığını yaşarken bir edep ve ahlaklılığı sizden görmelerini yani sizin onlara vermenizin de büyük huzurunu yaşayın. Edep ve ahlakın hâkimiyeti, böylece önce kendini değiştirmekle başlar.