Güzel atlara binip gittiler…
Bu imtihan günlerinde birçok yakınımı ve dostumu ebediyete uğurladım...
Bir iki gün önce de sevgili dostum Ahmet Sazkaya sessiz sedasız “iyi atlara binip gitti.” Tesellim, iyi ki insanlığın büyük davasını birlikte sevdik, iyi ki birlikte hizmet etmeyi nasip etti Rabbim bize…
Ölüm anlatılamayan tek gerçek ve Cemal Süreya’nın dediği gibi “Her ölüm erken ölümdür.” Dostumun haberi geldiğinde lal olduğumu zannettim. Bir süre öyle kalakaldım!
Sahibimiz Allah’tır. “O’ndan geldik ve O’na dönücüleriz.” İfadeleri ile bir Fatiha okudum. Ahmet çok iyi bir adamdı. Gösterişsizdi ve öyle de yaşadı. Gidişi de gösterişsiz oldu Ahmet’in...
İnsan içine girdikçe lezzetine varıyor dünyanın. Aşırıya gidenler şaşırıyor ve kaybolup gidiyor. Biz girmemeye davamız uğruna aç susuz kaldık, çile çektik. Her şey zamanla geçecek dedik. Şöhretmiş, para pul hırsıymış umurumuzda değildi. Davası olanlar unutulmazlar sen de unutulmayacaksın sevgili kardeşim...
Bir sohbetimizde “Dünyaya iyilik mücadelesinde damga vuran inanmış iki iyi adamın; Erbakan Hocamız ve Recep Tayyip Erdoğan’ın saflarında yer almanın gururuyla övündük. Onları kutlu davada biz erken fark ettik gözü olanlar da bir gün fark edecektir demiştik. Şükür, şimdi arkalarında milyonlar var...
Sen kardeşim,
Her an bir vedaya hazır gibi yaşadın. Bu yüzden kaygıya düşmez ve hiç bir şeyi coşkuyla istemezdin. “Bir lokma bir hırka” olsun yeterdi senin için. Sonunda uyanılmaz bir uykuya dalıp gittin. Verilecek bir canın vardı ak yüzle verip gittin...
Necip Fazıl’ın ‘Kaldırımlar’ şiirindeki gibi çok az insan anladı seni...
Yağız atlı süvari, koştur, atını, koştur!
Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları
Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur
Ne senin anladığın kadar, kaldırımları...
Verdiğin hayat mücadelesinde yakın şahitlerdenim. Senin kadar çeken olmadı. Sıkıntılarını ne sen anlatmak istedin ne de anlayan oldu. Beni en çok üzen de birer birer kapandı yüzüne kapılar. Sokak başlarını tutmuştu kurtlar çünkü...
Seçim dönemlerinden biriydi. Yine birlikte Ankara’ya toplantıya girmiştik. Sayın Cumhurbaşkanımız o zamanlar başbakandı. Toplantı sonrası “Nasılsın Ahmet, işler nasıl gidiyor, bir problem var mı?” diye sorduğunda söyleyemedin işlerinin iyi gitmediğini kardeşim.
Neden anlatmak istemedin dediğimde cevabı netti: “Memleket, millet en büyük sevdası Reisimizin. Geceyi gündüze katıp çok çalışıyor, günde bir iki saat uyuyabiliyor ancak. Bir de benimle ilgilenmesini istemedim...”
Evet, tok ve davasına çok düşkündü Ahmet. Büyük kahramanlar gibi yüzü ak, başı dik çekip gitti bu yalan dünyadan... Ölümün inanmışlar için düğün bayram ve sevgili ile buluşma olduğunu gayet iyi biliyordu.
Dünya çok kısa bir an...
Yüreğe saplanan paslı mıh gibi yol aldıkça artıyor ağrısı! Az ya da çok yaşamak bu gerçeği değiştirmiyor ki! Yunus Emre’nin dediği gibi “Dünya bir penceredir, her gelen baktı geçti.”
Dostum Ahmet Sazkaya bu pencerede iyi izler, iyi anılar, güzel dostluklar bıraktı ve baktı geçti buna şahidim...
İlk tanışıklığımız kendini Rahmetli Erbakan Hocamızın hizmetine adadığı yıllarda olmuştu. Birlikte güzel ve zor günlerimiz oldu. Sayın Cumhurbaşkanımızı Pınarhisar’a uğurladığımızda ağladığımız o günü hiç unutmuyorum. Çok acı çekmiştik. Yıllar sonra aynı acıyı şimdi senin gidişinde yaşıyorum!
Ölüm inanmış yürek için tadılacak lezzettir. Mutlak teslimiyeti var. Sen bu lezzete kendini önceden hazırlamıştın. “Her nefis ölümü tadacaktır” ilahı gerçeğini en baştan kabullenmiştin. Teslimiyet Müminin Rabbiyle kurduğu dostluk ilişkisiyle oluyor. Sen bu bağı sağlam kurmuştun. Dersine iyi çalışmanın karşılığı cennettir. Mekânın cennet olsun…
İmam-ı Gazali:
“Dünya ile ahiret doğu ile batı gibidir. Hangisine yaklaşırsan muhakkak öbüründen uzaklaşırsın.”
Ölüme yakın yaşadın. İnanmış iyi adamdın, şahit oldum buna. Şahit ol Ya Rab...
Ölüm mümin için sonsuz lezzettir. Sen bu lezzet-i erkenden tattın sevgili dostum…
Güle güle,
Mekânın cennet olsun benim sevgili dostum...
