Hassasiyetin Yozlaşmaya Ram Oluşu
Nazlı, sakin, huzurlu ve akşamı bekleyen bir bahar ikindisiu2026 Annem, ben ve çocukluğum yürüyoruz. Muhayyilemdeki yeri hala taze bir bakkal dükkanına ulaşmak için vaktin yollarını adımlıyoruz. İçime rüzgarın, kuşların, güneşin, günün battığı yeri izlemenin yerleştirdiği umuttan daha büyüğünü çikolata, gofret, lolipop düşüncesi bırakıyor. Ambalajlarını bile görmek rahatlatıyor ruhumu, yine de çocuk kalbimin sıraladığı istekleri düşürmeme mani oluyor bana öğretilenler dilimeu2026 Nihayet ekmeklerin yanında alınan bir krakerle çıkmaya muvaffak oluyorum dışarı, yüreğim kıpır kıpır fakat birazdan hevesimi yarım bırakan bir sesle irkiliyor içim;
"Şimdi yeme elindekiniu2026 Herkes oruç tutuyor, görürlerse ayıp olur"
Bu net, tok ve fısıltıya yakın sesin beynime hücumundan sonra sormuyorum neden şimdi yiyemediğimi çünkü büyüklerin Allah için aç kaldıklarını ve bunun bir müddet daha devam edeceğini biliyorum. Paketi açma iştiyakımı durduramasam da bir hakikat kazınıyor belleğime; Aç insanların önünde bir şey yemenin yanlış olduğuu2026 Bu öğreti, koyu yeşil yaprakların çevrelediği mor, ince bir menekşe olup düşüyor gönül gergefimeu2026 Geçen yılların güneşi, tipisi, yağmuru, karı solduramıyor o çiçeği ve ben, bu şuuru kuşanıyorum oruç vazifeme adım atmadan önceu2026 O mor menekşe, hep içimde yaşıyor benim; nihayet oğlum konuşmaya başladıktan sonra onunla ilk markete gittiğim bir Ramazan gününde, ruhuma ekildiği günü fısıldıyor. Aynı rikkat ve dikkati, dile dökme vaktimin geldiğini hatırlatıyor bana. Çocuk çabukluğuna muhalif yarım bir heves gibi dursa da söylediklerim söylenenin mahzun bakışlarında; biliyorum onun gizli ismi "edep" olacak ilerleyen zamanlarda.
Sonra aynı bilmenin huzurunu yaşıyorum nesilden nesle aktarılacak bir nezaketin taşıyıcılığını yapmış olduğumun. Her Ramazan, dillerden gönüllere ekilen bir çiçek olarak kalacak bu tatlı ikazu2026 Bu tatlı ikaz, bir ayın farkındalığını ortaya çıkaran sebeplerden sadece biri olacaku2026
u2026
Sarsıcı, süku00fbnetten ayrı düşmüş, sühunet yüklü ve akşamdan ırak bir öğle üzeri. Ben, kalbim ve gençliğim yürüyoruz. İçine gözyaşı kaçırıp bozulmasına sebep olduğum cep telefonumu emanet edeceğim bir teknik servis arıyoruz. Ramazan öncesi başlayan o tatlı telaşın sinemi adımlayan ritmi de uyum sağlıyor ayaklarımau2026 Canlı, cıvıl cıvıl caddeye inmemle sesini sessizliğe bırakıyor ruhumun musikisiu2026 Her lokanta ve pastane önünü birkaç kişi yahut grubun kuşattığını görüyorum. Alelade, umursamaz, kahkahası bolu2026 Gün mü uzadı, biz mi kısaldık; düşünüyorumu2026 Her adımda, hassasiyetin yozlaşmaya ram oluşunu izliyorumu2026 Benim gibi yürüyenler de görüyorum, ellerinde su şişeleri. Bu öğle sıcağında, oruçlu insanların önünde hiç düşünmeden dudaklarla buluşturulan su şişeleri içimdeki menekşeyi susuz bırakıyor, boynunu büküyor yüreğimin. Hanımlığıma ve kılık kıyafetime bakmadan "içinde bulunduğumuz mübarek aya biraz saygı" diye haykırmaya kalksam, çıldırdığıma hükmedecek bu insanlar, hassasiyetten ırak hallerine değil de, orucun insana ne tuhaf bir hassasiyet yüklediğine bakar, töhmet altında bırakırlar; etiketler, yaftalarlaru2026
Artık "ikinin biri" diye tanımladığım ve yaşını, tansiyonunu, şekerini, hülasa rahatsızlıklarını mütemadiyen öne getiren insanların rahmetten uzak kalmak adına-samimi olanlar istisna- nasıl bir çabaya büründüklerini izleyip üzülmeyi aşıyorum. Bu yazıyı okuyan ve yarısını aştığımız mübarek ayın rahmet ve feyzinden hisse alma muradında olan iz'an sahibi kardeşlerimi saygıya ve saygıya davete davet ediyorum. Rabbim lütfunu hangi incelik ve rikkatin, hangi ikaz ve sebebin, hangi samimiyet ve vesilenin ardına saklamış bilemeyiz kiu2026 Yeter ki dileyelim. Dilemeyi bilelim.
Selam ile.
