Hödük
Salak, aptal…
Teröristin etkisiz, uzantılarının yetkisiz hale getirilmesine karşıdır, hödük.
1071’i ve 30 Ağustos’u, cihadı idrak edemez, hödük.
Millete, devlete kafa tutanların, sokakları bombalarla tuzaklayanların, güvenlik güçlerini, vatandaşları şehit edenlerin, milletin çocuklarını dağa kaçırıp Mankurtlaştıranların, milletin alın teriyle kazanıp ödediği vergileri teröristlere peşkeş çekenlerin, ‘özyönetim’, ‘özsavunma’ adı altında devleti, milleti bölmeye, parçalamaya çalışanların ‘dilli düdüğü’dür, hödük.
Bir oğlu dağa kaçırılıp öldürülen ve diğer oğlu da aynı şekilde, seçimle işbaşına geldiklerini ileri süren çevrelerce dağa kaçırılan Hacire anne diyor ki: “Madem barış istiyorlar neden çocukları dağa çıkarıyorlar? Ben bunu lanetliyorum."
Hödük, oğlunu arayan Diyarbakırlı Hacire annenin değil de ‘seçilmiş’ terör yandaşlarının sesidir.
Hödük…
Özgürlük, demokrasi ve adalet havarisi kesilir de hiçbir özgürlüğün, demokratik kazanımın, yatırımın altında imzası yoktur. Kadına şiddetin en açık göstergesi olan başörtüsü zulmünün en alçakça uygulayıcısıdır. Kamusal alan icat edip başörtüsünü sokaklarda bile yasaklamayı planladı. Başörtülülere tahsil yapmayı, iş hayatına atılmayı, tedavi olmayı, adliyelerde hakkını aramayı yasakladı. Annenin ve bebeğinin üstüne işedi. “Özgürlük için el ele” eylemini devlete başkaldırı sayıp, yakaladığını idamdan yargıladı.
Hödük, demokrasiyi kendine maske yapıyor. TBMM’de yemin ettirmedi, “ Bu kadına haddini bildirin.”diyerek tahrik etti. Anayasanın 10. ve 42 maddelerini özgürlükleri genişletmek maksadıyla değiştiren iktidar partisine kapatma davası açtı ve para cezası verdi. Sırf hanımı başörtülü, babası sakallı olanı cumhurbaşkanı seçtirmemek için “Tehlikenin farkında mısınız?” diyerek Meclis’i bloke etti, 367’yi dayattı.
Nasıl bir demokrasidir bu?
İlahi okuyan çocuklardan, okul mescitlerinden, bu mescitlerde namaz kılan çocuklardan, kışlada çocuğunun yemin merasimine gelen annelerden rejim krizi çıkaran bu hödükler değil mi?
Bir hödüğün : “Seçimle gelen seçimle gider.”demesi koskoca bir yalandır. Mademki bu kadar demokrasiye saygılı bu hödük(ler) niçin darbeleri desteklediler,15 Temmuz’a ‘tiyatro’diyorlar.
Niçin Başbakan’ın bakanların idamını Hürriyet ve Anayasa Bayramı adıyla yıllarca kutladılar?
Niçin Demokrat Partili olduğu gerekçesiyle Doğu ve Güneydoğu’daki kanaat önderlerini ve aşiret liderlerini sürgün ettiler?
Niçin şeflik dönemini ‘asrı saadet’ olarak görmekteler?
Şimdi de niçin yüzde elli iki oyla seçilmiş cumhurbaşkanını diktatör olmakla itham ediyorlar?
Kendileri seçilince her şeyi çok güzel olmuş sayıyorlar.
Hödük, Mağlubiyet İdeolojisi’nin yılmaz savunucusudur. ( Kültür ve sosyal hayatımızın yeni kavramı: ‘Mağlubiyet İdeolojisi’ ifadesi, değerli dostum Ufuk Coşkun Bey’e aittir.)
Hödük, daima kendine gölgelenebileceği bir kağnı arayışı içindedir. Kağnı gölgesini de hep kendi gölgesi zanneder.
Hödük, kendini birilerinin adam etmesini ister. Bundan dolayı Türkiye’nin yalnızlığından dem vurup ülkeyi, kendi efendilerine kapaklandırmaya zorluyor. Bundan dolayı Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki, Suriye’deki, Irak’taki varlığından rahatsız.
Mavi Balina’nın yöntemleri hödüklere uygulanıyor.
Adım adım siyasi intihara sürüklenen, hödükleştirilen eski ‘beyefendiler’ var.
Akif’in II. Meşrutiyetin ilanını anlattığı Süleymaniye Kürsüsü’nde geçen ‘dilli düdük’ ve ‘hödük’ karakterlerin bugün de Mağlubiyetçiler adıyla mevcut olduğunu, aynı yalan ve iftiralarını millete boca ettiğini görüyoruz.
“ Bir de İstanbul'a geldim ki: bütün çarşı, pazar
Naradan çalkanıyor, öyle ya... Hürriyet var!
(…)
Sanki zincirdekiler hep boşanır zincirden,
Yıkıvermiş de tımarhaneyi çıkmış birden!
Zurnalar şehr ahalisini takmış peşine;
Yedisinden tutarak ta dayanın yetmişine!
Eli bayraklı alaylar yürüyor dört keçeli,
En ağır başlısının bir zili eksik, belli!
Ötüyor her taşın üstünde birer dilli düdük.
Dinliyor kaplamış etrafını yüzlerce hödük! ”
Hödükler, doğayı da bahane ederek sokağa çıkmaya hazırlanıyorlar…
