Huzur mu! Hüzün mü!

Kim bilirdi böyle olacağını! Bundan sonra da nasıl olacağını kim bilebilir ki!

Zaman yine eski zaman ancak içindekiler ve ömrü değişenler yeni.

Dışarıdaydık bunca sene huzurda olduğumuzu zannederek.

İçeride kaldık bu sene asıl huzurun böyle olacağı istenerek.

Bir hüzün çöktü hanemize huzur yerine!

Hakiki hüznün ondan ayrı kaldığımız olduğu fark edilememişti.

Başladık bir ay boyunca onu konuşmaya. Umarım ıskalamamışızdır huzurun hüzünde olduğunu.

Değişmeyen zamanda işte değişen bir bayram sabahı.

Gökkubemiz olan camilerin altında değiliz bu sabah.

Kardeşliğin hoş sadası olan el ele tutuşmanın, birbirimize yaklaşmanın firakını yaşıyoruz yüreğimiz soğuyarak.

Hayatın bir hakikati olan büyüklerimizin ellerini öpemiyoruz.

Hürriyetimiz elimizden alındığından sokağa çıkmamız yasak.

Ve her şey aslına dönecek gibi duruyor bunca yıl sonra.

Maatteessüf anne karnındaki kadar saf ve temiz kalmadık.

Bebekliğin cennetî saflığının tarif edilemez güzelliğini koruyamadık.

Hayatın en temiz sayfalarından olan çocukluğun beyazlığını kirlettik.

Gençliğin ideal ve hayallerini dünyeviliğin tuzaklarında kaybettik.

Olgunlukta birbirimizin etini yer gibi gıybetin çukurunda boğulduk.

İhtiyarlık dua kapısını kapattık. İnsanlığın tezahür edeceği bu hayat sayfasını kırıştırıp bir tarafa attık.

Evdeki huzurun hüznünü yaşıyoruz hiçbir zaman yaşamadığımız kadar derin ve mahzun.

Bayramlaşamamanın kederi tarif edilemez kadar elemli ve gariptir.

Firakın en derin acısı birbirimize gidememektir.

Ve biz bugün bayramı yaşamıyoruz asıl bayram yaşıyor bizi hem de çifte bayram ederek.

Bayramınız huzur olsun;

Zulmü alkışlamayıp zalimi sevmeyenler.

Adaleti ve hikmeti hayatın gayesi bilenler.

Şefkati ve muhabbeti yaşamanın merkezi görenler.

Aklını başkasının cebine koyuvermeyenler.

Kardeşliği hayatın harcı bilenler.

Çalışmaktan zevk alıp iyilik yapmaktan geri durmayanlar.

Sadece Allah’a kul Peygambere ümmet olmanın şerefini taşıyıverenler.

Bayramınız huzurda olsun;

Yalnızlığın çilesinden kurtulanlar.

Mutsuzluğun pençesinde kıvranmayanlar.

Azdaki güzellikte izzetle yaşayanlar.

Çokta helalin ateşiyle yanıp tutuşanlar.

Yüreğinin sesi sadece O olanlar.

Canının sıcaklığını biz iklimi olarak tanımlayanlar.

Bayramda huzurda kalın;

Kulluğun deruni zevkinden bihuş olanlar.

Kusurlarını görmenin hazzını yaşayanlar.

Tevbe kapısında yüreğin en derin yerindeki pişmanlığı göz yaşı olarak akıtanlar.

Dilini ve kalbini bir daha kirletmeyecek kadar pişmanlık duyanlar.

Bir hiç olduğunu varlığın dayanılmaz hıffeti içinde anlayanlar.

Aklın şaşmaz terazisini vahyin parametrelerinde bulanlar.

Bayram huzur hem de hüzündeki huzur olsun hepimize.

Rabbim!

Böyle mahzun ve mücerret bayramı bir daha yaşatma bize!