​Kin, nefret ve şiddete kelepçe…

Birbirine kin duymak, birbirinden nefret etmek, birbirine her türlü şiddet uygulamak çok kolay, çok basittir. Hiçbir insanın asla hoşlanmayacağı, asla kabullenemeyeceği duygular, bunlardır. Hatta başkalarına kin duyan, nefret eden ve şiddet uygulayan insanın bile…

Kin duymak, kişioğlunun aklını yorar. Nefret etmek, kişioğlunun iyi duygularını öldürür. Şiddet uygulamak, kişioğlunun insanlığını bitirir.

Kin duyan kişioğlu, büyük bir vicdan sahibi olamaz.

Nefret eden kişioğlu, kendini de başkalarını da sevmez.

Şiddet uygulayan kişioğlu, başkalarının derdini dert edinmez.

Kin duymak, nefret etmek ve şiddet uygulamak böyledir de sevgi, şefkat ve merhamet böyle midir?

Denilir ki hayatın başlangıcı Yüce Yaratıcının sevgisiyle başlamıştır. O yüzden sevmek köklü ve asil bir duygudur. Ve fıtrattandır… Ve fıtrat, kişioğlunca bozulmadığı müddetçe…

Sevmek ama öyle sadece yakınları değil tanıdık tanımadık herkesi sevmek.. hayata anlam katan, tüm âlemi kurtarabilen sevgi türü böyle bir sevgidir.

İnsan, eğer seviyorsa sevdiğine zaten merhametlidir, zaten şefkatlidir. İnsanın insana vereceği en büyük hediye birbirine duyduğu sevgidir, birbirine gösterdiği şefkat ve merhamettir.

“Kin, nefret ve şiddet insan öldürür, insanlığı yok eder.

Dünyanın bütün kolluk kuvvetleri bir araya gelse kin, nefret ve şiddete kelepçe vuramaz.

Dünyanın bütün yargıçları bir araya gelse kin, nefret ve şiddeti hapse atamaz.

Dünyanın bütün cellatları bir araya gelse kin, nefret ve şiddeti öldüremez.

Ama seven bir kalp, seven bir sıcak el nice kin kalelerini, nefret kulelerini ve şiddet burçlarını yerle yeksan eder, yıkar geçer.

Sevgi, şefkat ve merhamet insan oldurur, insanlığı abat eder.”

Depremi de seli de rüzgârı da engelleyemiyor, durduramıyoruz. Eceli ne bir salise öne ne bir salise geçe katamıyoruz. Çünkü bunlar elimizde olan şeyler değil. Ancak aklımız, ilmimiz ve ahlakımızla depremin, selin, rüzgârın zarar, ziyan ve kayıplarına mani olabiliyoruz. Yine kin, nefret ve şiddete mani olabiliyor, kardeşliği, birlik olmayı ve dayanışmayı yayabiliyoruz.

Ama insanı sevmeden, şefkat ve merhamet sahibi olmadan tanıdık tanımadık başkalarını kardeş görüp, acısıyla acılanmadan, derdine derman olunamıyor, dayanışma gösterilemiyor.

Bir deprem hem de çok büyük bir deprem, insanımızın kayboldu zannedilen sevgi, şefkat ve merhametini yaşatıyor. Dayanışma ve yardımlaşmada ülkemizi zirve yapıyor. O yüzden büyüktür bu aziz millet.. ve o yüzden büyüktür bu aziz milletin ülkesi Türkiye. Çünkü millet ve ülke bilir ki “Zorlukları yenen tek güç, dayanışmadır.”

Çünkü bu aziz millet ve aziz Türkiye; sevgi, şefkat ve merhamette her daim büyük olmuş, büyük kalmaya yemin etmiştir. Çünkü kişioğlundaki iman ve diğer güzel hasletlerin üzerindeki küllere üfleyen Yüce Mevlâ, milletteki sevgi, şefkat ve merhameti kor ateş gibi meydana çıkarıyor, bollaştırıyor, millet ve ülkeyi yine bir araya getiriyor. Kin, nefret ve şiddet yanlılarını zelil ve rezil kılıyor. Bilinir ki âlemi sevgisinden yaratan Allah asla kin, nefret ve şiddetten yana olmaz, asla kin, nefret ve şiddet sahibini aziz tutmaz.

Geçmiş olsun ülkem ve milletim. Yüce Allah’ın rahmetine, akıllı, ahlaklı ve ilim sahibi kullarının merhametine sığındık.