Ömür bir köprüdür
Köprü iki yakayı, iki tarafı birbirine bağlayan araçtır. Bazen de birbirinden farklı olan iki durumu birbirine bağlar. Köprü için neden ve sonuç arasındaki bağ da diyebiliriz. Köprüye bu açıdan baktığımız zaman bir nevi doğum ile ölüm arasındaki bağlantıyı sağlayan aracı bir kurum olarak değerlendirebiliriz. Yani doğum ile ölüm arasında yaşadığımız her şey bir köprünün üzerinden geçip gittiğimiz kadardır.
Uzun metrajlı yolculuklarımızın küçük bir ayrıntısıdır köprüler. Göz açıp kapayıncaya kadar geçilen, dönüp baktığımız zaman arkamızda kalan kocaman hayatların küçücük bir parçası oluverirler. Bir “an” kadardır. Bir an kadar iken bir anı olarak hatırlanıverir. Bu anlamda köprüler oyalanacak bir yer değil, gelip geçilecek kadardır. Doğdun, yaşadın ve öldün.
Ruhlar âleminden (Kalu bela) başlayıp ahiret yurduna ve oradan da sonunun ve sınırının nereye gideceğini Yüce Rabbimizin bileceği büyük yolculukta küçük bir ayrıntı olarak yer alan köprülerin üzerinde bulunduğumuz sürece bize uzun gelecektir, ancak geçip gittikten sonra bir “an” olarak kalacaktır.
Her ömür bir köprüdür. Öncesini hatırlamadığımız doğum ile ilk adımı attığımız ömür köprüsünü, kendi yaşadıklarımızla inşa ediyoruz. Köprünün kalitesi yaşadıklarımız kadardır. İnsanlığımızdan çalmadan, inancımız ile yoğurduğumuz harç ile inşa ettiğimiz köprü kendimiz için kaliteli ve kullanışlı olmalı ki bizden sonrakilere de hizmet etmeye devam edebilsin.
Herkes inşa ettiği kendi ömür köprüsünde yürür. Bu yolculukta içinde bulunduğumuz süre zarfında bize ne kadar uzun gelirse gelsin, köprünün sonuna geldiğimizde ve dönüp arkamıza baktığımızda bir film şeridi misali bir anlık olarak gelecektir gözümüze. Bir nefes aldık ve şimdi veriyoruz.
Ruhlar âleminde başlayan büyük yolculuğumuz köprüye vardığımızda doğumla, köprünün üzerinde bu dünyada yaşadıklarımızla, köprünün sonunda ise ölüm ile devam edecektir.
Ölümden sonraki yerler ise köprüden baktığımızda gideceğimiz yerlerdir. Köprünün ötesine baktığımız zaman bir yan ateş, yangın, bir bakıma cehennem, diğer taraf ise kelimenin tam anlamıyla en güzel nimetlerle dolu olan bahçelerden bir bahçe olan cennettir. Hangisine gideceğine insan köprünün üzerinde iken söylemleri ve eylemleri ile karar verir. Köprüyü bu anlamıyla değerlendirecek olursak iki yakalı kısa bir yolculuğun sonrasında nereye gitmek istediğimizin karar noktasıdır. Bu kararı verecek olan kudret de insanın iradesinde mevcuttur ve insan iradesini kullanabildiği kadar kendi kararını verecektir. Bu noktada adına ömür dediğimiz köprünün üzerinde iken yine kendi irademizle gelecekteki yolculuğumuzun gidiş noktasını belirleyeceğiz.
Yolculuğun başlangıç noktasında amaçlar ile araçları iyi belirlememiz gerekmektedir. Amaçlar hedefe götüren ana yol iken, araçlar ise bu ana yola bizi ulaştıracak olan talî yollardır. Araçları amaçların önüne koyduğumuz zaman olduğumuz yerde sayar, bir adım öteye geçemeyiz. Dahası ara yollara sapar ve hedefimizden uzaklaşır ve ansızın köprünün üzerinden düşebiliriz. O vakit de köprünün altından akan çetin sular hayatın zorlukları ve imtihanımızın sebebi oluverir. Bu durumda neticesinde Yüce Allah’ın “Başınıza gelen herhangi bir musibet, kendi ellerinizle işledikleriniz yüzündendir.” (Şura Suresi, 30. Ayet) ayetine muhatap oluveririz.
Zorlukların üzerinden ayrıntılara takılmadan geçip köprünün öte yakasındaki cennet bahçelerini hedefimize alarak yürümek hem dinî hem de insanî duyarlılığımızın gerekliliği ve bu yolculuğun sonundaki ödülümüz olacaktır.
Ömür bir köprüden geçtiğimiz kadardır. Bu kısa süreçte dikkat edilmesi gereken en önemli noktalardan biri de salih ameller işlemektir. Bu yolculuğu huzurlu kılan en güzel eylemlerden biri budur.
“Rabbine inanmış ve yararlı iş yaparak gelenlere, işte onlara, en üstün dereceler, içlerinden ırmaklar akan, içinde temelli kalacakları Adn cennetleri vardır. Bu, arınanların mükâfatıdır.” (Taha Suresi, 75 ve 76. Ayetler) Rabbim, hepimizi ömür köprüsünden hakkıyla geçip bu mükâfata erenlerden eylesin. Âmin.
