Tercihleri Öznesiz Yaşam!
Halen kardeşlikten korkuyorlar. Her fırsatta kardeşliğimizi hedef alıyorlar. Oysa kardeşlik, yaşamın öznesidir. Öznesiz yaşam anlamsızdır. Anlamsızlık, kabustur.
Kabus görüyorlar. Uyanmadıkları gibi uyanan ve kardeşliğine sarılan her bir bireyi hedef alıyorlar.
Vazgeçmiyorlar!
Vazgeçmeyeceklerini de söylemiştik!
Çözüm sürecini zehirlediler. Hendek siyaseti ile gerilimi yükselttiler. Küresel derin planlarda figuran rolü alınca, kardeşliğine sahip çıkan iradeyi alaşağı edebileceklerini düşündüler.
Yeni bir rüyaydı bu onlar için. Kurulduğu günden beri, saf ve temiz insanları kandırmak ve elinde tutmak için sahte rüyaları dayatan paralel yapıyı da yanlarında tutmanın aşkıyla, insanları kabuslarına inandırmaya çalıştılar. Oysa inandıklarına Yeni Türkiye'de yer yoktu. Kendileri de bunu biliyordu ancak Yeni Türkiye'den ne çalarsak kar mantığıyla kaos senaryolarında rol almaya devam ediyorlardı.
Devam edeceklerde.
Kadrolarında casuslar da, lejyonerler de var. Sıkıştıklarında 'NeoCon'cu eski elçiler de, konsoloslar da yanlarında. Ama yine de yalnızlar. Çünkü yanlarında millet yok. Yüreklerinde kardeşlik hukuku olmayanın yanında millet olur mu? Olmaz. Kardeşlik bedel ister, bedel ödemeden kardeş olunur mu? Olunmaz. Bedel değil bedel ödettirmek istiyorlar. Böyle kardeşlik mi olur?
Algıda uzmanlar.
Fitne de çok ilerideler.
Yalanda usta,
İhanette sınır tanımıyorlar.
Nankörler.. Kudretli olamayınca nankör olmaları doğal!
Sevilmezler. Çünkü sevmeyi bilmezler.
Ağlamazlar. Çünkü ağlatmaya kodlanmışlardır. Sur'dan, Nusaybin, İdil ve Cizre'den yükselen sese, ağıtlara, isyana kulak vermezler. Vermezler çünkü acının sebebi oldukları kadar, acıyı derinleştirmek için çaba sarf ediyorlar. Suriyeli Ayşe'nin, Filistinli Muhammed'in, Iraklı Ahmed'in, Mısırlı Fatma'nın çığlıklarını da yok sayarlar. Üst akıllarından aldıkları talimatla; Ayşe, Muhammed, Ahmed ve Fatma için çırpınan yürekleri de hedef alırlar.
İstemezler yeryüzüne iyilik hakim olsun. İsterler ki yeryüzünü fitne esir alsın. Acılar çoğalsın, dertler derinleşsin, statükoları sürsün.
Merhametleri yoktur.
Adaleti bilmezler!
Evrensellikten söz ederler, evrensel değerleri hedef alırlar. Küresellikten söz ederler, küresel şer şebekeleri ile iş tutarlar. Antiemperyalist olduklarını iddia ederler, kapitalizmin aracı haline gelirler. Emperyalizmin esiri olan beyinleriyle, insanlık için atılan her adımın önünde dururlar. Kendi durumlarını unutur, bizleri sürekli sorgularlar.
Paylaşmazlar.
Paylaşacak duyguları da körelmiştir.
Ne diyor Üstad Necip Fazıl; "Eğer tadını bilirseniz ekmeği paylaşmak ekmekten daha lezzetlidir." İşte bu lezzeti hiç yaşayamadıkları için bizi anlayamazlar..
