Eğlence mutluluk mudur?

Toplumda son yıllarda yaygınlaşan bir görüş hep gündemde: “Ancak eğlenmekle mutlu olunur.”

Bu yüzden, başta televizyon kanalları olmak üzere birçok kişi ve kurum hep vur patlasın çal oynasın tarzında eğlenceler düzenlemekte. Huzurevlerindeki yaşlıların mutluluğunu gösteren fotoğraf ve görüntülerde, ihtiyarların gürültülü müzik eşliğinde karşılıklı göbek atarak mutlu oldukları mesajı verilir. Bu sahte mutluluk tablosu için, mutsuzluktan yakınan bir hastam şöyle demişti: “Hep eğlenip gülersem mutlu olacağımı sanırdım. Öyle olmadığını, içimdeki hüznü gidermediğini gördüm.”

Maalesef çoğu insan, bu hastam gibi mutlulukla eğlencenin aynı şeyler olduğunu ve birbirinden ayrılamayacaklarını zanneder. Onlara mutlu insanların bulunduğu bir sahneyi düşünmelerini söylerseniz, gözlerinin önüne herkesin kahkahalarla gülerek oynadığı bir tablo gelecektir.

Hâlbuki hakiki mutluluk tablosunda; sözgelimi otuz yıldır evli olan ve çocuklarını büyüten, gülümseyen bir çift veya güzel bir kitap okuyan ya da insanları bilgi ve tecrübelerinden yararlandıran bilgili bir kişi vb. rengârenk, sayısız tablolar vardır.

Günümüzde insanlar, eğlenceye şartlandırılmakta ve tek hedef olarak onlara “maddi doyum” gösterilmektedir. Reklamlar da bunun teşvikçisidir: Neşesiz isek falanca içeceği, sıkıntılıysak filanca kahveyi içmemiz telkin edilir. Yani mutsuzluğun kimyevi maddelerle giderileceği konusu işlenir. Koca karısını, baba çocuklarını mutlu etmek için maddeyi kullanır: Harçlık verir, altın alır veya maddi başka bir şeyle onları avutur.

İşte bu sebeple toplum, giderek daha çok eğlence vaat eden şeylere yönelmektedir. Oysaki bunlar, insanlara mutluluk getirmediği gibi, çoğu zaman iyi bir eğlence bile sağlamaz. Bu sefer kişi başka eğlenceler arar. Bir gecedeki partide yeterince eğlenemedi veya daha mutlu olamadıysa demek ki doğru partiye gitmemiştir. Gelecek sefere daha seçkin, daha eğlenceli ve daha neşeli insanların bulunduğu bir mekâna gidip harika zaman geçireceğine inanır. Bu düşünceyi yürütenlerin aklında daima çok eğlenen, dolayısıyla mutlu olduğu zannedilen kişiler vardır. Ve eğlence, zamanla bir saplantı haline gelir.

Bu yüzden mutlu olmak istiyorsak; kişi ve toplum olarak geçici ve göstermelik metotlar yerine daha derin ve daha kalıcı mutluluk yollarını aramalıyız.