GÜNLÜK TUTUN
Gündem yoğunluğundan mıdır yoksa herkes kendi dünyasının dışında yaşananları çok da umursamamaya mı başladı bilinmez ama şu kesin ki çok unutkan bir toplum olduk. Aradan yıllar geçmesini bırakın, çok kısa sürede olup bitenleri bile çarçabuk unutup hemen yeni yaşamları ve yaşanmışlıkları hayatımıza adapte ediyoruz.
İnsanlar özellikle toplumu derinden etkileyen olayları bile unutur oldular. Çok eski zamanları hatırlamak belki zordur ama insanlarımız artık yaşadıklarını da unutuyorlar. Zaten bu unutkanlık hastalığı olmasaydı toplumlar sık sık aynı hataları tekrarlamazdı. Unutuyoruz ve sınanıyoruz sürekli.
İnsanların eski yaşantıları üzerine konuşmak, eski sözleriyle insanları eleştirmek çok da sağlıklı bir tutum değil. Birçok şeyi unutanların bu ayrıntılara takılmaları da olsa olsa art niyetli bir hatırlamadan öte bir şey değildir.
Günlük tutmak gerek. Kendi bakış açısıyla herkes kendi notunu tutmalı. Yarınlara kalacak çok net göstergeleri okuyabileceğimiz bir medyamız yok. Olayları çarpıtan çarpıtana. Bir bakıyorsunuz başka ülkelerden alınan görüntüler, fotoğraflar bizde yaşanmış gibi sunuluyor. Milletin aklıyla oynamayı görev addetmiş malum medya kuruluşlarımız var. Geçen hafta gördük. Filistin'deki bir haberi Cizre'de yaşanmış gibi gösterdiler. Filistin'de ölen çocuklarını buzdolabında saklayan ailenin haberini Cizre'deymiş gibi yapan haber kuruluşlarının yangına su taşımadıkları artık iyice ortaya çıkıyor.
Gün olur devran döner diyerek fırsat kollayanlar var. Yaptıklarının yanlarına kar kalacağını düşünerek hala birilerini inandırmaya çalışanları görüyoruz. Herkes kendi yazsın kendi tarihini. Günlüğünüz olsun. Ülke bir yangın yerine dönerken kimlerin nerede durduklarını unutmamak için kendi notunuzu tutun. Kim nerede duruyor, bunu unutmamak gerek.
Yatıştırıcı açıklamalar yapması beklenenlerin insanları kışkırtan açıklamalar yaptıklarını görüyoruz. Dokunulmazlık zırhına güvenerek soluğu Cizre'de almak isteyenlerin kimin vekili olduğunu şimdi, yaşadığımız zamanda biliyoruz. Bu gerçeği gelecekte de unutmamak lazım. Halkı sürekli sokağa davet eden, talimatını dağdan alan vekillerin varlığını unutmamak için not düşmeliyiz defterimize.
Terörün hedefini şaşırıp, en itidalli olunması gereken zamanda kendinden beklenmeyen çıkışlar yaparak halkı cumhurbaşkanına karşı kışkırtanları ve taraftarlarını saraya yürümeye davet edenleri unutmamak gerek.
Günlük deyip geçmeyin. Günlükler bizim en sahih hafızamız. Hayatımızın bizim tarafımızdan görünen en net çizgisi. Hatta açık yürekliliği sonuna kadar kuşananlar için bir alın yazısı. Hayatın iniş çıkışlarının birinci elden izlendiği kafakağıdı günlükler.
Günlük yazarken insan bütün önyargıları bir kenara bırakır ve kalbiyle baş başa kalır. Karanlıkta hiçbir nokta bırakmadan döker içini. En çok da acılarını yazar günlüğüne. Çünkü insanlar genelde sevinçlerini paylaşır herkesle. Acılarsa kendine kalır. Günlüklerin acılar defteri olması da bu yüzdendir.
İşte bu yüzden ülkemizde dönüp duran oyunları doğru okumak için vatanını, milletini seven yol göstericilerin yanında kendi görüşlerini de göz önüne almak gerek. Etkilenmek normal bir süreçtir ama insanın kendi bakış açısı her şeyin önünde olmalı.
Tarihimize dönüp baktığımızda bizi hiç dıştan yıkan olmamış. Ne zaman ki içimize nifak sokmaya başlamışlar, o zaman içten içe çöküşümüz hızlanmış. Fuat Paşa'nın Fransız vekillere verdiği cevabı unutmamak gerek; "Dünyada Osmanlı Devleti'nden daha kuvvetli bir devlet olabilir mi? Yüz yıllardan beri biz içeriden, siz dışarıdan yıkmaya çalıştığımız halde hala yerinde duruyor."
Huzurumuz kalmadı, bu kesin. Her gün yeni haberlerle karabulutlar üstümüzde dönmeye devam ediyor. Sakinleşmeye ihtiyacımız var. Ateşi körükleyenlerle, ateşe su dökenleri ayırt etme vaktindeyiz. Unutmadan, kimin kim olduğuna doğru karar vererek bu vatanın her karışını sevmeye devam edeceğiz. Elbette gün gelecek, bu kargaşa da bitecek. O zaman aramıza nifak sokanları unutmamak için yarına kalacak notumuz olsun. Geç olmada hemen başlayın notlar tutmaya.
