Kader seçimi

Dünyada PANDEMİ kaynaklı, bir ekonomik sıkıntı yaşanmakta. Yaklaşık iki buçuk sene çarkların dönmemesi; tedarik zincirinin bozulmasına, enerji fiyatlarının artmasına ve enflasyonun fırlamasına neden oldu malumunuz üzere. Özellikle DOĞALGAZ fiyatlarındaki yükseliş, gazdan elde edilen ELEKTRİK maliyetlerinde de farklılık gösterdi. Onun için de ülkeler, bu açmazın önüne zam yaparak geçmek zorunda kaldılar. Tabi bu durum, birçok kesimin tepkisini çekti. Öyle ki İtalya’da insanlar, biraz daha ucuz yakıt alabilmek adına İsviçre’ye giderken, refah düzeyi ile ünlü Norveç’te bile, elektrik fiyatlarının protesto edildiğini izledik. Haliyle söz konusu hadise, Türkiye’yi de etkiledi.

Her yıl milyarca dolar enerji ithalatı yapan bir ülkenin, bundan etkilenmemesi de beklenemezdi. Ancak aradaki fark, Türkiye’nin diğer ülkeler gibi enerji krizini VATANDAŞA TAMAMEN YANSITMAMASI oldu. Çünkü uluslararası HEPI kurumunun verilerine göre; Türkiye aldığı önlemler vesilesiyle elektrikte yaklaşık % 50, doğal gazda ise % 75'lik devlet desteğiyle, dünyanın EN UCUZ ENERJİ FİYATINA SAHİP 3. ÜLKESİ unvanını kazandı. Asgari ücretlerde yapılan büyük iyileştirmeyle beraber, gıda fiyatlarına getirilen KDV indirimi, elektrik kullanımında düşük tarife düzenlemesi ve ihtiyaç sahiplerine doğalgaz ile elektrik faturası desteği de, vatandaşın bir nebze olsun nefes almasını sağladı.

Peki, tüm bunlar “sıkıntımızı giderdi mi” derseniz? Elbette BÜTÜNÜYLE gidermediğini, söylemek mümkün... Fakat pandeminin etkisi azalttıkça, çarklar hızla dönmeye başladıkça, fırsattan istifade eden akbabalar denetlendikçe ve defalarca olduğu gibi, söz konusu problemi de ÇÖZECEK İRADEYİ GÖSTEREN SN.ERDOĞAN o koltukta oturdukça, normale dönüleceğine inancımız tam. Ama gel gelelim bu hadiselerin, bir seçim malzemesi yapılması oldukça dikkat çekici…

Üstelik “faturamı ödemeyeceğim” çıkışıyla gündeme gelen Muhalefet Liderinin, sayısız vaatle seçilen belediyelerin de dahi, su için KDV indirimine bile gidilmemesi bir o kadar manidar. Bizim ki de laf! 2001 öncesi Suriye ile Irak işgali henüz başlamamışken, milyonlarca mülteci olayı yaşanmamışken, dünya ekonomisini durduran pandemi yokken, terörist başı yakalanmış ve PKK ise silah bırakmışken, gecelik % 7500’lük faizli günleri nasıl unutabilirdik ki? Tamam, “o günler geride kaldı. Şimdi güçlü bir Türkiye var” diyebilirsiniz elbette. O zaman geçtiğimiz hafta buluşan 6 muhalif partinin; “Avrupa Konseyi ile Avrupa Birliği karar ve normlarına uymayı taahhüt etmesini”, sizce nasıl yorumlamalıyız. Hemen “ne var bunda”, demeyin sakın. Zira Ayasofya’dan tutunda Ege adalarına, D. Akdeniz’deki sondaj faaliyetlerinden terörle mücadeleye kadar, GERİ ADIM ATMAMIZI DAYATAN BİR AB GERÇEĞİNİ, göz ardı etmek neredeyse olanaksız.

Hülasa Avrupa'nın bu tutumu devam ederken, içeride Biden’in “destekleyeceğini” açıkladığı muhalif ittifakın, Erdoğan'a karşı hamleler yaptığı aşikâr. Hedef ise ortada… Erdoğan’ı göndererek, Türkiye’nin ABD ile Avrupa’nın adeta bir UÇ BEYLİĞİ haline gelmesi ve NATO’nun dümenine kayıtsız şartsız girmesi, bu minvalde değerlendirilebilir mesela. Bunun için de Erdoğan döneminde, büyük bir KIRILMA ile yüzleşmemizi istedikleri açık.

Zaten tüm hadiselerin bizlere enflasyon, döviz kuru ve enerji fiyatları üzerinden yansıması, özetle bu demek değil mi? Başarabilirler mi, bence zor… Ancak tansiyonu çıkarıp, ülkede NEGATİF BİR ATMOSFER meydana getirmek için çabalayacakları kuvvetle muhtemel. O yüzden Türkiye’nin TAM BAĞIMSIZLIĞINI savunan ve “cephe” olmak yerine, “BÜYÜK GÜÇ” olma idealini benimseyen kim varsa, bu mücadeleye omuz vermesi elzem. Yoksa aksi bir durumda Türkiye’yi yıllarca kapısında bekletenlerin, yeniden TESLİM ALMASI hiçte abartılı sayılmaz. Zira Sn. Erdoğan’ın; “2023 KADER SEÇİMİDİR” ifadesine, biraz da buradan bakmakta yarar var. Bilmem, anlatabildim mi? Fazla söze ne hacet…