Sivil ve Siyas\u00ee Ameller
Doğumdan ölüme ve sonrasında sonsuz hayata matuf emellerimiz var. Bu emellerdir bizi yaşatan ve hayata bağlayan. İç içe geçen dairelerde mükellef olduğumuz işler var. Üzerimize gelen işler, hayatın hengamesi, bizi birbirimizden uzaklaştırıyor. Merkez noktamız sürekli değişiyor. Şirazesinden çıkmış hayat sahipleri bir o tarafa, bir bu tarafa savrulup duruyor. Sonra aklıma Üstat Necip Fazıl'ın şu dizeleri geliyor:
"Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak:
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,
Çatırdılar geliyor karanlık kubbemizden,"
Çağ atlarken atladığımız değerlerimiz, kaybetmeye başladığımız aslımız var. Arayışlar var. Batı, doğu; kuzey, güneyu2026 İnsan, bir yola düşeli beri bin bir güçlüklerle boğuşuyor. Tutunmaya dal, sarılmaya kol arıyoruz. Güvendiğiniz dağlara kar yağıyor bazen. Bazen dağ bile kalmıyor. Evet, dağlar bile eriyebiliyor! İnsan bu, eritir, tüketir; yok edebilir her şeyi. Yine Üstat imdada yetişiyor:
"Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir."
Birinden nur, diğerinden kir akıyor hayat kanallarının. Bizi bağlayan, halimize ağlayan ne kaldı? Ya içimizi dağlayan kırgınlıklar, içimizde kıymık acısı oluyor, batıyor, batıyoru2026 Küslükler, ruhu istila eden manevi pislikleru2026 Ne zaman arınacağız? Ölüm kol geziyor ve biz oralı değiliz. Hal-i pürmelalimizi oturup konuşamıyoruz bile. Ehl-i dil gerek! Modern çağın muhteris insanı, öğütüyor ne varsa.
Çağımızda bütün güçler siyasette toplanma derdinde. Herkes siyasetin kapsama alanına girmek için varını yoğunu veriyor. Sosyal yaralarımıza çareler, politize edilmiş siyaset okullarında değil, irfan merkezlerinde bulunabilir. Bunun için hakiku00ee sivil yapılara ihtiyaç var.
Geçen hafta cumada hutbe konusu "riya" idi. İşi asıl maksadı için değil de gösteriş ve göze girme için yapma. Bir tarafta Allah rızası, bir tarafta kulunun beğenisi var.
Kul, kulun kulu olma yolunda! Oysa şu çağrı insana değil midir?
"Muhakkak ki biz sana kitabı hak ile indirdik. İbadetini ihlas ile ona yönelterek sadece Allah'a kulluk et. Bilin ki, şirkten ve riyadan uzak halis din Allah'a mahsustur." ( Zümer Su00fbresi, 39:2-3.)
İttifak etmek yerine ihtilafa düşen Müslüman dünyası ve Türkiye toplumunda çeşitli sivil yapıların Allah'a kullukta yarışması gerekirken, neden birbirlerine üstünlük kurma yarışına girdiklerini anlamak zor. Toplumsal yapımızı bu marazlı durumdan nasıl kurtaracağız? Şan ve şöhret için, güç ve makam için yapılan mücadele Allah rızasına dönse diyorum. Cemiyet hayatımızın içindeki bu sarmalı yarıp çıkmak, cihat meydanını yarıp çıkmak gibi bir zaferdir.
İktidara veya mevcut güç odaklarına eklemlenerek güç merkezi olma yolunda kim varsa yarın paralel bir güç olarak karşımıza çıkabilir. Bunun için kahin olmaya gerek yok. 15 Temmuz bunu gösterdi. Bu tuzaklara düşmemek için nasıl bir sivilleşme olmalıdır?
Bir sivil yapı sadece müntesiplerinin desteğiyle var olmalıdır. Sivil yapılara kim ne destek verirse, bu destek bizzat devlet tarafından da verilebilir, verdiği desteğin karşılığını o sivil yapıdan alacaktır. Bu ilişki "al gülüm, ver gülüm" şekline dönüşecek ve zamanla kirli ilişkiler çoğalacaktır. Buna hayır diyebilenler, gerçek sivil yapılardır. Devlet imkanlarını söğüşleyerek sivil yapıları ayakta tutamazsınız. Bu ilişkiler içinde ihlas bulamazsınız. İhlasın olmadığı yerde de sağlam karakter olmaz. Riyakarlar çoğalır. Allah varken, kula kulluk başlar! Şimdi, tam da bunun acısı batıyor kalbimize. Referans noktamız nedir? Garip bir durum var. Ülkemizde sivil yapıların çoğu devleti ele geçirmek için kurulmuş gibi çalışıyor. Amaçları kadrolaşmak! Kadrosunu güçlendiren zafer kazanmış gibi davranıyor. Sonrasında ise minneti devletine değil, bağlı olduğu yapıya oluyor bunların. Gerekirse devleti bile ortadan kaldırmaya, bunu 15 Temmuz'da gördük, teşebbüs edebiliyor.
Artık şuna inanıyorum: Bu devleti, vatanı zahirde gariban halk, hakikatte ise Allah koruyor!
