Herkes kutladı Türkiye kutlamadı

İkinci Dünya Savaşı’nda Yıldırım Ordularıyla “süratli işgal” taktiğinde başarıya ulaşarak Avrupa’yı fetheden Hitler’in hırsını hiçbir şey doyuramıyordu.

Kendisine fethedilecek daha büyük hedef arayan Hitler, 1941 yılında Barbarossa harekatıyla Sovyet topraklarını işgal operasyonu başlattı.

Sovyetlerin büyük kayıplar verdiği bu taarruz bir süre sonra diğer devletlerden gelen destek ile karşı taaruza dönüşmüş ve Berlin’e SSCB bayrağı dikilip 2. Dünya Savaşını sona erdiren 8 Mayıs 1945 tarihli teslimiyete kadar devam etmişti.

Savaş boyunca Yaklaşık 70 milyona yakın insanın hayatını kaybetmesi büyük bir trajediyi beraberinde getirirken bu kayıpların neredeyse yarısının Sovyet devletleri tarafından verilmesi 9 Mayıs’ın Sovyetler tarafından ne anlama geldiğinin daha iyi anlaşılmasını sağlıyor.

(Berlin’in teslimiyeti saat farkından dolayı Moskova’da 9 Mayıs tarihine denk geldiği için bu tarihte kutlamalar yapılıyor.)

Sovyetler Birliği'nin on beş cumhuriyetinde kutlanan bu gün SSCB’nin çöküşü sonrasında 2002 yılında Baltık ülkelerinin bu kutlamada vazgeçmesiyle sayısı azalsa da coşkusu aynen devam ediyor.

Türk devletlerinde de kutlanan bugün aslında tarihi anlamda birçok mağduriyeti içinde taşıyor.

Buna rağmen Türkiye’nin bugünü kutlamayan tarafta yer alması her ne kadar eleştiriyor olsak da İsmet İnönü’nün bir başarısıdır.

Türk askerinin kanının artık Türkiye’nin dışındaki coğrafyalarda akmaması gerektiği inancı ya da devletin yıkılma korkusu deyin fark etmez.

Ülkenin gücünün az olması böyle zorlu bir kararın verilmesine neden oldu.

İsrail’de de benzer bir durum var aslında.

Filistinlilere yaşama hakkı verilmemesini bir tarafa bırakırsak İsrail’in Ortadoğu’da yaşayan tek demokrasi olması algısı Batılı devletlerin kandırılmasına neden oluyor.

Nazizmin en büyük acısın çektiğini iddia eden Yahudilere sahip çıkılırken Sovyetlerdeki 30 milyon insana kimse ses çıkarmıyor.

Filistin de her gün ölün insanlara de kim ses çıkarmıyor.

Çünkü dünya demokratik ve ölçülebilir değerler üzerinden hareket etme zeminine oturduğu iddia ediyor.

Avrupa demokrasi ve temsil içim kendi içinde yüzyıllarca savaş verdi.

Ortadoğu devletleri hala bu süreci yürütemiyor.

Filistin’in dünyada aldığı destek olsa da yönetimdeki demokrasi eksikliği bu desteğin kırılmasına neden oluyordu.

Bu nedenle Türkiye yıllarca Filistin’de bir seçim yapılması telkinin de bulundu.

Bu süreç tam olarak hayata geçirilecekti ki İsrail’in Doğu Kudüs’te seçimleri etkilemesi kararı bir anda ortalığı karıştırdı.

Aynı süreçte bir anda 10 Mayıs’ta Mescid-İ Aksa’ya baskın yapacağını açıklayan Siyonist Yahudiler kamuoyunu galeyana getirdi.

10 Mayıs’taki Siyonistleri üst baş yırtarak yalan beyanlarla Filistinlileri tahrik ederek saldırılar düzenlemesi 4. kez erken seçimden çıkan ve koalisyon görüşmelerinde yıkılması beklenen Netanyahu’nun çok işine geldi.

Bibi diye anılan 71 yaşındaki Netanyahu 2009 yılında beri İsrail’de iktidarını sürdürüyor.

2019 yılında Netanyahu’nun adını geçtiği yolsuzluk olayları 2019’un Kasım ayında, rüşvet, yolsuzluk ve emniyeti suistimal suçlamalarından soruşturma açılmıştı.

Trump’ın damadı Kushner’in çabaları ve Trump’ın Ortadoğu’daki “ya dostsun ya da düşman” şeklindeki yıkıcı siyaseti ile itibar kazanmaya çalışsa da meydanlardaki karşıtlarını ikna edemeyen Netanyahu’nun imdadına çok ilginçtir ki Mescid’i Aksa olayları yetişti.

Dışişleri Bakanlığımız yaptığı açıklamalara göre İsrail Gazze’ye yönelik tank ve topçu atışlarına başladı.

Kaynağı belli olmayan İsrail’in kara operasyonu yapacağı haberleri dolaşıma sokuldu.

Ve güm!...

Tam da Netanyahu’nun istediği oldu.

Yamina partisi lideri Naftali Bennet, yüksek tansiyon sebebiyle Netanyahu hükümetine karşı Birleşik Arap Listesi ile birlikte koalisyon kurmayacağını açıklayarak Netanyahu ile birlikte bir “birlik hükümeti” kurulmasına destek verdi.

Ama bu oyun bu sefer tutacak mı bilmiyor ama Türkiye’nin İslam devletleriyle başlattığı sessiz diplomasi dikkatle takip edilmeli.