İslam hanıfendilerinden biri olan Hind bint-i Utbe (r.anha) nasıl bir hayat sürmüştür? Hind bint-i Utbe (r.anha) İslamiyet'e ne gibi katkılarda bulunmuştur? Hanım sahabelerimizden Hind bint-i Utbe (r.anha)'a dair merak edilenleri arştırdık. Hanım sahabelerimizin kıymetli yaşamlarının bizlere örnek olması duasıyla. Allah onlardan razı olsun.
İslam ordusu Mekke'yi fethetmiş, küçük gruplar halinde devam eden sokak çatışmaları sona ermiş ve Kabe putlardan temizlenmişti. Resûlullah'ın engin şefkati ve müsamahası yine kendini göstermiş, kılıçlarını terk edip Kabe'ye sığınanlara eman verilmişti.
İslam ordusunun haşmeti ve Resûlullah'ın müsamahası karşısında kalplerinin katılıkları erimiş, hakkı görmüş olan birçok kimse, hatta müşriklerin ileri gelenlerinden bazıları teker teker İslam'a girmeye başlamıştı. Resûl-i Ekrem her birinden teker teker biat alıyor, sanki aralarında hiçbir düşmanlık geçmemişcesıne, şefkatle İslam'ın sinesine kabul ediyordu. Çünkü İslam, samimi tövbe ve nedametten sonra geçmişten hesap sormazdı.
Fetih gününün gecesi Müslümanlar, yıllardan beri Kabe'de ibadet edebilme arzusuyla yanan gönüllerinin hasretini dindirmek, çileli, işkenceli ve ıstıraplı günlerden sonra "fetih müjdesi"ne nail kılan Rab'lerine minnet ve şükranlarını sunabilmek maksadıyla Beytullah'ı doldurmuşlardı. Kimi yalnız başına kimi de cemaatler halinde ibadet ediyorlardı. Kimi rükûda, kimi secdede, kimi kıyamda idi. Kabe cıvıl cıvıl kaynıyordu. Tıpkı bir mahşer gibiydi. "Lebbeyk"ler, "Allahü ekber"ler yeri göğü çınlatıyor, gönüllerden kalplerden süzülen dualar dudaklarda şekilleniyor, berraklaşıyor ve semaya açılan ellerden Rab'lerine ulaşıyordu.
Bu ulvi manzarayı yüksekçe bir yerden seyreden birisi vardı. Manzara bu seyircinin heyecanını gittikçe artırıyor, iç aleminde ruhi inkılaplar meydana getiriyordu. Bu seyirci, Uhud Harbi'nde İslam kahramanı Hz. Hamza'yı (r.a.) Vahşî'ye öldürten, daha yeni Müslüman olmuş müşrik reislerinden Ebû Süfyan'ın karısı Hind bint-i Utbe idi. Kabe'deki kutsi manzara Hind'in kalp katılığını gidermiş ve şirki bertaraf etmişti. Hind gece yarısına doğru kocası Ebû Süfyan'a kesin kararını açıklamıştı: "Ben Muhammed'e (a.s.m.) biat etmek istiyorum!" Karısının bu sözüne şaşıran Ebû Süfyan şöyle karşılık verdi:
"Ama sen İslam'ı inkar ediyordun!"
Hind de kocasına şöyle cevap verdi:
"Evet. Vallahi öyle idim. Ancak şimdi, ben şuna kesinlikle inanıyorum ki, bu geceden önce bu mescitte [Kabe'de] Allah'a hakkıyla kulluk edilmemiştir. Yemin ederim ki, Müslümanlar bütün geceyi namaz kılarak, ayakta, rükûda ve secdede geçirdiler."
Karısının kesin kararlı olduğunu gören Ebû Süfyan şöyle dedi:
"Öyle ise akrabandan birisini yanına al ve Muhammed'e git."
Ertesi günü Hind'in kardeşi Ebû Huzeyfe, Hind ve diğer kardeşi Fatıma'yı da alarak Resûlullah'a geldiler. Resûlullah onlara İslam'ı anlattı ve bazı şartlarda biatlarını kabul edeceğini bildirdi. Hind tam Resûlullah'a biat edeceği sırada şöyle dedi:
"Ben sana hırsızlık etmemek üzere biat edemem! Zira sen Ebû Süfyan'ın cimriliğini bilirsin. Bana kafi derecede mal ve yiyecek vermez, ben ise onun malından çalarım!"
Resûlullah, gidip Ebû Süfyan'dan helallik dilemesini, aksi takdirde biatını kabul edemeyeceğini bildirdi. Hind doğruca Ebû Süfyan'a gitti ve durumunu anlattı. O da kendisine helallik verdi. Hind sevinç içinde Resûlullah'a geldi. Bu gelişi öncekinden farklıydı. Örtünmüştü. Resûlullah biatını kabul etti. Sonra Hind, Resûlullah'a karşı içinden geçenleri şöyle ifade etti:
"Ey Allah'ın Resûl'ü! Burada senin çadırından daha çok hiçbir çadıra kin duymazdım. Senin çadırından daha fazla hiçbir çadırın yağmalanmasını istemezdim. Fakat Allah'a yemin ederim ki, bugün Allah'ın, senin çadırını mamur etmesini ve mübarek kılmasını temenni ediyorum."
Bu sözlere karşı Resûlullah'ın cevabı şu oldu:
"Allah'a yemin olsun ki, beni çocuklarınızdan, anne ve babanızdan daha çok sevmedikçe gerçekten iman etmiş olmazsınız."
Eve döndüğünde Hind'in (r.anha) ilk işi, oradaki putu kırıp parçalamak oldu. Puta vurduğu her bir darbede Hind'in ağzından şu sözler dökülüyordu:
"Biz seninle beraberken aldanmıştık!"
Artık o da İslam'ın sonsuz saadetine kavuşmuştu.[1]
