0
Resûlüllah Efendimiz, bir gün Mescitte ashabının arasında oturuyordu. O sırada Hz. Ali içeri girdi. Oturacak bir yer aradı. Bulamadı. Peygamberimiz, hangisi ona yer açacak diye ashabının yüzüne bakıyordu. Resûlüllahın sağında oturan Hz. Ebubekir:
– Hasanın babası! Gel, buraya otur, diyerek Hz. Ali'ye yanında yer gösterdi. Hz. Ali, Hz. Ebubekir ile Hazret-i Peygamber arasında gösterilen yere oturdu.
Peygamberimizin sevinçten gözleri parladı. Hz. Ebubekir'in bu davranışından memnun olmuştu. Ona dönerek:
– Ya Eba Bekir! Büyüklerin kadrini, ancak büyükler bilir, diyerek iltifat etti.
* * *
Adamın biri Mescide girmişti. Peygamberimiz, o sırada mescitte yalnızdı. Adamı görünce toparlandı. Oturması için ona içerde yer gösterdi. Adam:
– Ey Allah'ın Resûlü! Yer oldukça geniş, niye zahmete giriyorsun? deyince Allah Resûlü ona:
– Müslüman bir başka Müslümanı gördüğünde, onun için toparlanıp yer açması görevidir, buyurdu.
DOSTLUĞA SAYGI VEFA GEREĞİDİR
Resûlüllah'a bir gün ihtiyar bir kadın gelmişti. Allah Resûlü ona: "Kimsin?" diye sorduktan sonra, aralarında şu konuşma geçti:
– Müzen kabilesinden Cessame'yim (*).
– Hayır sen Müzenli Hassanesin... Nasılsın, iyi misin, ben görmeyeli ne alemdesin?
– İyiyim. Anam babam sana feda olsun ya Resûlallah!
Kadın çıkıp gittikten sonra, Hz. Âişe dayanamayıp sordu:
– Ya Resûlallah. Bu ihtiyar kadına, bu ilgi, bu iltifat neden?
Peygamberimiz şu cevabı verdi:
– Ya Âişe! O, Hatice'nin sağlığında da bize gelirdi. Hatice'nin iyi dostu idi. Muhakkak ki eski dostluğa saygı göstermek, vefalı davranmak imandandır.
(*) Cessame: Tembel, uykucu, ağır davranan manalarına gelmektedir. Hassane ise: çok güzel anlamındadır. Peygamberimiz manası güzel olmayan isimleri değiştirirdi...
