Hey koca dünya, ne zalimsin sen! Kimleri yutmadın ki bağrına, kimleri alıp götürmedin ki bizlerden… En güzel çiçekleri, en nadide yürekleri bir bir kopardın, kara bağrına gömdün. Anam, canım ağabeyim Ahmet Kekeç… Hepsini aldın benden, yetmedi, şimdi de Nihat Genç’i kucakladın, o upuzun ufkunu kapattın. Hey koca dünya, doymaz mı bu obur bağrın?
90'ların o karanlık GLADIO dehlizlerinde, Beyaz Torosların kol gezdiği zamanlarda tanıştığımız bu deli adam, meğer ne kadar da mühim bir boşluk bırakacakmış içimde. Ahmet Kekeç'in sayesinde başlayan bir yol arkadaşlığıydı onunkisi. Şimdi düşünüyorum da ne garip tecelli: Önce Ahmet abiyi aldı hayat bizden, şimdi de Nihat Genç’i.
Bir zamanlar vardı böyle adamlar. Kalemlerini satmayan, eğilmeyen, bükülmeyen... Şimdi nerede bulacaksınız böylesini? Hangi köşe yazarı çıkıp da "ben doğruyu söylerim, varsın dünya başıma yıkılsın" diyebilir? Nihat Genç dedi işte. Hem de her defasında, hiç çekinmeden.
Bu memleketin en büyük talihsizliği, belki de kıymetini bilmediği evlatlarını zamanında anlayamaması. Arkaik Ulusalcı çizgisinde bile samimiydi adam. İnanıyordu söylediğine. Öyle Instagram pozu verip, TikTok'ta ahkâm kesen züppelerden değildi. Sokrates'in baldıran zehrini içişi gibi, inandığı doğrular uğruna her türlü bedeli ödemeye hazırdı ve hep ödedi.
Matbuatın bu hırçın çocuğu, aslında ne kadar da naifti. Küfürbaz görüntüsünün ardında, memleket sevdasıyla çarpan tertemiz bir yürek vardı. Öyle ki, son nefesine kadar o sevdayı taşıdı durdu. Kelimenin tam anlamı ile “çocuk gibi”ydi.
Artık Annem, babam, Ahmet abi ile birlikte sen de her Perşembe hediye Kur’an okumalarımdasın Nihat abi…
Giderek tenhalaşıyor ortalık. Eskiden matbuat dünyasının koridorlarında yankılanan o gür kahkahalar, yerini sessizliğe bırakıyor.
Nihat Abi, n’olursun bari “sura üflenene kadar” kimseyle kavga etme. Biraz dinlen, biraz uyu…
Sen sen ol, İsrafil aleyhisselam’a “Ulan!” diye ünlenip “çal şu düdüğü” diye ısrar etme. Ne kadar bağırıp çağırsan da İsrafil aleyhisselam, sana sadece tebessüm eder. Çünkü o da biliyor ki, Nihat Genç'in küfründe bile bir sevda, bir samimiyet vardır.
Elveda İhtiyar Çocuk... Elveda matbuatın son Don Kişot'u... Biz burada, kirlenmeye devam eden bir dünyada, "dik" durabilmenin acılarını çekmeye devam edeceğiz emin ol. Sen rahat uyu...
Mekânın cennet olsun...
