Şu hayatın içinde, bazen kendimizi bir akıntıya kaptırmış gibi hissederiz. Günler akıp gider, yapılacaklar listesi kabarır, ama içimizde bir yerde bir boşluk… “Acaba gittiğim yer, benim gerçekten gitmek istediğim yer mi?” diye sormadan edemeyiz. İşte tam da bu noktada, hayatı savrulmaktan çıkarıp anlamlı bir yolculuğa dönüştüren şey devreye giriyor: Hedeflerinle uyum içinde yaşamak. Bu, kendine verilmiş sözlerle ilerlemek demek. Kendine söz ver.
Bu uyumu yakalamak, içimizdeki pusulayı bulmakla başlar. O pusula, en derin değerlerimizden beslenir. Dürüstlük mü senin için kırmızı çizgin, sevgi mi temel taşın, özgürlük mü soluduğun hava? Bunları netleştirmeden attığın adımlar, haritasız bir yolculuk gibidir. Kendine söz ver: Değerlerin senin kılavuz yıldızın olsun. Pusulan hangi yönü gösteriyor, hiç durup düşündün mü?
Bu içsel pusulanın iğnesi hedeflerine doğru döndüğünde, mucizeler olur. Önündeki sis dağılır, yol aydınlanır. Artık “yapmalıyım”ların ağırlığı değil, “istiyorum”ların coşkusu taşır seni. Netlik, en büyük gücün olur. Bu netlik, içinden fışkıran bir motivasyona dönüşür. Kürek çektiğin kayığın kendi seçtiğin limana doğru yol aldığını bilmek, o anlamsız stres bulutlarını dağıtır. Ve o küçük zaferler… Her biri içine bir kıvılcım düşürür, kendine olan inancını besler. Hissediyor musun o içten gelen gücü?
Elbette bu yol, toz pembe değil. Dik yokuşlar, beklenmedik kıvrımlar, tökezleyeceğin taşlar olacak. İşte tam o anlarda, kendine verdiğin söz devreye girer. Yolun düştüğünde, durup “Bu engel bana ne anlatmaya çalışıyor?” diye sormak, o sözün gereğidir. Belki rotanda küçük bir düzeltme, belki de sadece biraz daha derin bir nefes alıp devam etmek gerekir. Esnek olmak, vazgeçmek değildir; bilgeliğin ve gücün ta kendisidir. Değerlerinden ödün vermeden, yöntemini değiştirebilmektir. Bugünün engeli, yarının başarı hikayende en gurur duyacağın dönemeç olabilir mi dersin?
Sırrı, küçük başlamakta ve sözüne sadık kalmakta yatıyor. O koskoca dağa bakıp gözün korkmasın. Kendine söz ver: Bugün atacağın o ilk, küçücük, belki de kimsenin fark etmeyeceği adımı atacaksın. İşte o minik adım, dev bir köprünün temel taşıdır. Tutarlılık, mucizenin ta kendisidir. Her gün, o hedefine doğru bir iplik daha dokumaktır. Şu anda, tam şu anda, atabileceğin o ilk küçük, cesur adım ne olabilir? Hadi, kendine söz ver ve onu şimdi at.
Ve sakın unutma, kendini kutlamak, yolun en güzel mola noktalarıdır. O minik taşı yerine koyduğunda, dur. Bir an nefes al. “İyi gidiyorum” de, içinden. Bu kendine teşekkür, yol boyu enerjini tazeleyen en güçlü yakıttır. Büyük zaferler, bu minik sevinç anlarının üzerinde yükselir. En son ne zaman, sırf ilerlediğin için kendine içten bir “Aferin!” dedin? Kendine söz ver: Minik başarılarını da görmezden gelmeyeceksin.
Bu bir varış noktası değil, sürekli bir keşif yolculuğu. Kendin büyüdükçe, iç pusulanın iğnesi belki yeni ufuklara dönecek. Korkma. Değerlerin, seni sarsılmaz kılan temelin; hedeflerin ise bu temel üzerinde yükselecek merdivenlerin basamakları. Esnemek, sapmak değil; bilgeliğin ve gücün ta kendisidir. Kendine söz ver: Hayatının dümenini sıkıca kavrayacaksın. Yelkenlerini, derinlerde yatan tutku ve inançlarınla dolduracaksın. Gözünü, seni heyecanlandıran o gelecek yıldızına dikeceksin. Haritan net, pusulan çalışıyor. Artık bahanelere sığınmanın zamanı geçti. O ilk, küçücük, cesur adımı atmanın tam zamanı. Kendine verdiğin sözü hatırla. Deniz seni çağırıyor. Kendi destanını yazmak için dümen başına geç ve açıl. Şimdi. Harekete geçmek için mükemmel an diye bir şey yok. Mükemmel an, sen karar verdiğin ve kendine söz verdiğin andır. Başla. Şimdi.
