“Ulu Önder’in ibâdet vecdi içinde dinlenen tanrısel sözleri”
‘Samsundan Anadolu içlerine, kırık bir otomobille gidiyordum. Yanımda ötedenberi yaverliğimi yapan Salih ve Cevad Abbastan biri bulunuyordu. O kırık otomobil Anadolu yollarında ilerlerken, ben daima düşünür ve yaverime şimdi sizin terennüm ettiğiniz şarkıyı söyletirdim. Ben Türk ufuklarından bir gün behemehal bir güneş doğacağına, bunun hararet ve kuvveti bizi ısıtacağına, bundan bize bir güç çıkacağına o kadar emindim ki bunu adeta gözlerimle görüyordum. O şarkıyı okutup tekrar ettirmekten maksadım, Türkün bu güneşi doğunca muvaffak olacağımı anlatmaktı. Bu sebebledir ki demin söylenen şarkı, benim on sekiz senelik bir hatıramı tazeledi. Bu şarkıyı söyletmeğe önayak olan genc bayana teşekkür ederim’ [“Monsieur, Madame” karşılığı olarak kullanılan “bay, bayan” da “Büyük Üstâd”ın Uydurma Dile katkıları cümlesindendir…]
“Salon halkı, bu Tanrısel sözleri bir ibadet vecdi içinde dinlemişti. [O zamân, bâzı neşriyâtta, “İlâhî mukâbili olarak “Tanrısal” değil de, “Tanrısel” denildiği görülüyor… Belki de bu bir dizgi hatâsıdır…]
Öymen’lerden bir “saylav”: “Bayan Fak̆ihe”
“Bir müddet sonra İstanbul saylavı Bayan Fakihe söz alarak Bursada on bir sene hocalıkla geçen hayatının hatıralarını ve şu dakika bu genclik arasında talebesinden bazılarının da bulunabileceğini söyliyerek, toplantının haklı heyecanı şimdi huzurlarile bütün gencliği bahtiyar eden Atatürkten geldiğini söyledi ve bu gecenin şerefinden dolayı Bursa gencliğine mutluladı. [Fakihe Öymen –İşkodra, 1900 / İstanbul, 6.4.1983, Cebeci Asrî Mez.-; 1935 ilâ 1946 senelerinde İstanbul, 1946 ilâ 1950 devresinde Ankara Meb’ûsu.]
Selânikli Âfet Hanım konuşuyor: “Türkler onun sâyesinde hürriyet ve istik̆lâle nâil oldular”
“Türk Tarih Kurumu Asbaşkanı Profesör Âfet [Selânik, Doyran, 30.10.1908 – Ankara, 8.6.1985, Cebeci Asrî Mez.], Atatürkten izin alarak şu hitabeyi yaptı:
‘- Atatürk, bayanlar, baylar,
‘Şimdi sözlerini işittiğiniz Bayan Fakihe bana da hocalık etmiştir. Tahsil hayatımın üç senesini onun hocalık ettiği Bursa mektebinde geçirdim. […]
“…Sahibi olduğumuz memleket hür insanların malı olan müstakil bir topraktır. Ancak, biz bu topraklara hakikaten tam malik miydik? Hayır. Onun bir zamanlar ne kadar feci bir istilâya uğradığını, düşman ayakları altında nasıl insafsızca çiğnendiğini hepimiz bilir ve hatırlarız. Bugün kavuştuğumuz hürriyet, bugün Türk topraklarının nail olduğu istiklâl Atatürkün ona kazandırmış olduğu bir hürriyet ve istiklâldir.
“En büyük hocanın talebesi”
‘Demin söze başlarken Bursadaki talebelik hayatıma işaret etmiş ve Bayan Fakihe benim de hocam olduğunu söylemiştim. Fakat ben ondan sonra daha büyük, en büyük bir hocanın talebesi oldum. Ve bundan sonradır ki ben de hocalık edebildim. Bu hoca, bu en büyük hoca, beni bilgilerimin her safhasında yetiştiren Atatürktür.
“Gerçi bütün millet, bütün Türklük, inkılâbların hepsinde onun peşisıra, onun hocalığı ve idaresi altındaydı, buna şüphe yoktur; ancak ben onun daha yakın talebeliğini yapmak şerefine nail bulunuyordum; onun tarih talebesi olmuştum. Ondan bu feyzi aldıktan sonradır ki ben de mekteblerde tarih hocalığı yaptım. Ondan öğrendiklerimin verdiği görüş ve anlayış kabiliyetile şimdi hakikaten seziyorum ki bu millette Atatürkün bulduğu cevher, varlık safhalarının hepsinde tebarüz etmektedir.
27 Mart 1937 Cumartesi, Ankara Halkevi’nde Bursalılar gecesinde, (sağdan sola) İktisâd Vekîli Celâl Bayar, “Bursa gencliğiyle ulvî bir musâhabe yapan Büyük Şef” ve “en büyük hocanın talebesi” Âfet Hanım…
***
“Büyük yurdun tarihini bulup yazan da o”
‘Bursa denilince hatıra evvelâ bir yurd parçası, sonra da Osmanlı İmparatorluğunun ilk payitahtı mefhumu gelir. Fakat Atatürk bana öğretti ki Bursanın tarihî evsafı yalnız Osmanlı İmparatorluğunun payitahtı olması değildir. O, daha eski devirlerde büyük bir Türk merkeziydi. Ve bütün yurd parçaları gibi o da Türkün ezelden malıydı. Halbuki tarih kitabları bize böyle öğretmiyorlardı; o kitablar bizi buralara sonradan gelip yerleşmiş bir ırk olarak tasvir ediyorlardı. Bugünün tarih bilgisi ise bize yurdun her köşesi öz bir Türk merkezi ve malı olduğunu gösteriyor. Bu öz Türk yurdunun her tarafında çok eski bir Türk medeniyet ve kültürünün belgeleri meydana çıkmaktadır. Bu sebebledir ki Bursa olsun, Ege olsun, Van olsun Türkün her tarafı birbirinden ayrılmaz tek bir malın, tek bir camianın parçalarıdır. Atatürk bu büyük yurdun tarihini böyle bulup yazmış ve onu Türk gencliğine hediye etmiştir. Hepimiz, bütün genclik ve millet bu irfandan aldığı hızla ve tükenmez bir imanla yürümekteyiz.’
Celâl Bayar: “Düşman istîlâsına karşı şahlanan Atatürk”
“Bayan Âfetin bu yüksek duygulu ve temiz ifadeli hitabesinden sonra Celâl Bayar, Bursa muhiti içinde çerçeveliyeceği bir iki hatırayı anlatmak üzere Ulu Önderden izin aldı.
“Celâl Bayar, düşman istilâsına karşı şahlanan Atatürkün yanına ve yardımına koşmak üzere Anadoluya giderken ailesini görmek üzere bir aralık Bursaya uğradığı sırada Ankarada Mustafa Kemalden bir telgraf emri aldığını ve bu emirde düşman kuvvetleri önüne düşen Anzavurun Bursaya hücum edeceği anlaşıldığından buna karşı müdafaa ve mukavemet tertibatı alınması yazılı bulunduğundan [bulunduğunu ] ve bu emrin nasıl tatbik edildiğini hikâye etti.
“Târihin en büyük kumandanı”
“Celâl Bayar, heyecandan titriyen bir sesle, kendilerine Türk adı veren bir takım vicdansız ve namussuz adamların düşmana delâlet ederek Türk vatanını yabancı ordulara teslim ettirmeleri ne büyük bir eza ve azab olduğunu ve hayatının bu en büyük azabını kendisi Bursa istilâsından duyduğunu söyledikten sonra tarihin en büyük kumandanı olan Atatürkün eşsiz bir celâlet ve bükülmez bir azim ve kuvvetle bütün bir husumet dünyasına karşı şahlanarak Anadolu ortasından verdiği bir emirle düşmanları İzmir kıyılarında nasıl denize döktüğünü anlattı ve:
“Bütün millet, Ata'sına îmânla bağlı ve (onun uğrunda) mevcûdiyetini fedâya hazır”
‘- Arkadaşlar, dedi, bu zamanı idrak ettiğinizden dolayı hakikaten bahtiyarsınız. Sizleri candan tebrik ederim. Ancak, yüksek müsaadeleriyle söyliyeyim ki Atatürk te bahtiyardır; çünkü o da tek bir emri, tek bir işareti üzerine nefsini, hayatını, çoluğunu çocuğunu, varını yoğunu, hulâsa bütün mevcudiyetini tereddüdsüz fedaya hazır bir milletin Şefi, Ulusu, Atası olduğunu ve milletinin kendisine böyle iman ve itaatle bağlı bulunduğunu biliyor.'
“Gürbüz ve kahraman bir bel̃âgat çağlıyanı”
“Celâl Bayarın sözlerini gencler alkış ve itaat tufanı ile teyid ettiler. Atatürk çok müteheyyiç görünüyordu. Salonda bir dakika derin bir sükût hüküm sürdü.
“Sonra Atatürk, tekrar gencliğe hitab ederek, gürbüz ve kahraman bir belâgat çağlıyanı halinde şu sözleri söylediler:
“Hepinizden benim hedefime yürümenizi taleb etmek, benim meşrû bir hakkımdır”
‘- Gencler, benim müstakbeldeki emellerimi tahakkuk ettirmeği taahhüd eden gencler… Hakikaten, Bayarın dediği gibi bir gün bu memleketi sizin gibi beni anlamış bir gencliğe tevdi edeceğimden dolayı çok memnun ve mes'udum. Buna cidden sevinmekteyim. Fakat beraber yaşadığımız müddetçe benim hedefime yürümenizi hepinizden taleb etmek meşru bir hakkım olarak tanınmalıdır.'
“Gencliğin güneşli bir gecesi”
“Türk gencliği, Ankara Halkevinde güneşli bir gece geçirmiştir.
“İsmail Müştak Mayakon.” (Cumhuriyet, 1 Nisan 1937, ss. 1 ve 4) “(Mustafa Kemâl’in Hastalığı, Ölümü, Cenâzesi; Yeni Söz, 12.2.2019/146)
Falih Rıfkı Atay: “Bizi sevindiren ve gurûrlandıran ne varsa, hepsini ona, yaratıcı ve kurtarıcı Atamıza borcluyuz”
Kemalist Totaliter Rejimin başkalemşörü ve Çankaya'daki işret sofralarının müdâvimi Falih Rıfkı Atay'dan (1894-1971):
“Cumhuriyetin on ikinci yıldönümünü kutluyoruz. Bu yalnız bir rejim bayramı değil, türk milletinin hayat ve devam bayramıdır. […]
(Ulus, 29.10.1935, s. 1)
Falih Rıfkı Atay’a (ve bilumûm Fanatik Kemalistlere) nazaran, sâhib olduğumuz bütün nîmetleri “Mutlak Şef”e borcluyuz! Hasan Âli Yücel de, “O’ndan geldik, O’na gitmekteyiz.” diyordu… Kâzım Nami Duru ise, burada, “Cumhuriyet İçin” başlıklı “şiir”inde: “Atatürk’e varmak için / Ancak, / Çok arı bir yürekle / Onu sevmeli, ona candan tapınmalıdır. / […] Ey Türk, / […] Bil ki sen, Atatürkün yaptığı bir heykelsin.” diyor… Bütün bu -bir devre damgasını vurmuş- Kemâlperest şahsıyetlerin yüksek dereceli Mason olmaları, acabâ mânâsız mıdır? (Bütün bir ”Mutlak Şef” devrinin bir aynası mâhiyetindeki bu ibretâmîz resmi, yukarıda, Kâzım Nami Duru’dan bahsederken de kullanmıştık.)
***
