Mustafa Kemâl'in uydurma şecereleri ve hakîkî mensûbiyeti (24)

 

Fransız müellif ve siyâsetcisi Dominique Venner (Pâris, 16.4.1935 – a.y., 21.5.2013), Fransa’daki (bizim de talebe olarak içinden yaşadığımız) Mayıs 1968 Hâdiselerini müteâk̆ib, Komünistleri, kendilerinden derlediği metinlerle hicveden pek ibretâmîz bir kitab neşretmiş, 9x13,5 cm eb’âdındaki kitabını Mao’nun “Küçük Kızıl Kitab”ına benzetmiş, kapağına da aynı Mâbûdun bir resmini koymuştu. Kitabın (Paris: Éd. de la Pensée Moderne, 1970, 249 p.) “Şu Solcular Zırdeli!” şeklindeki ismi, Astérix çizgi-romanlarında sık sık tekrâr edilen “Ils sont fous ces Romains: Şu Romalılar zırdeli!” tâbirinden mülhem olsa gerekdir…   

***        

Yalan, tahrîf, istismâr ve tedhîş üzerine kurulu propagandayle bir “Mâbûd” îmâl

ediliyor

“Kültür İhtilâli” devrinde Mao’ya tapınışla alâkalı olarak iki makâleden aşağıdaki pasajları seçiyoruz. Bunlardan, şahısperestliğin Totaliter Rejimin iktidâr mekanizmasındaki fonksiyonu hakkında bir fikir edinmek de kâbildir.

“Kültür İhtilâlinin gözle görünür en bâriz vasıflarından biri, Mao Tse-tung’a tapınıştı. Bu şahısperestlik, Kızıl Muhâfızların fanatizmi, Mao tarafdârı propaganda ve haberleşmenin Çin Komünist Fırkası tarafından murâkabesi gibi âmillerle beslenmiştir. Mao’nun liderliği veyâ daha doğrusu, onun halkın anladığı şekildeki liderliği, onu büyük bir tâzîm ve pereştiş mevzûu hâline getirdi. Mao’ya tapınış, İhtilâl Kültürü esnâsında iyice kuvvet buldu. Bu devrede, Reîs Mao, uzağı gören bir ideolog, bir siyâsî dehâ, halkının bir muhâfızı ve sevimli, şefkatli bir idâreci gibi tasvîr ediliyordu. Mao’nun eserlerinden mübâlağayle bahsediliyor ve bunlar yüceltiliyordu, Buna mukâbil, kusûrları inkâr ediliyor veyâ gizleniyordu. Mao devri Çin’inin muvaffakıyetsizlik ve hoyratlıkları [mezâlimi] ya saklanıyor, ya têvîl ediliyor, ya da başkalarının üzerine atılıyordu. Bu propagandaya muvâzî olarak, Mao’ya tapınış kuvvetlendikce, Mao’nun Komünist Fırkası ve Çin üzerindeki hâkimiyeti de artıyordu. (L'une des caractéristiques les plus visibles de la Révolution culturelle était le culte de Mao Zedong. Ce culte de la personnalité a été alimenté par le fanatisme des Gardes rouges, la propagande pro-Mao et le contrôle de l'information par le Parti communiste chinois (PCC). Le leadership de Mao – ou, plus précisément, la perception publique de son leadership – a fait de lui un sujet de respect et d'adoration. Le culte de Mao s'est intensifié au cours de la Révolution culturelle. Durant cette période, le Président était dépeint comme un visionnaire idéologique, un génie politique, un gardien de son peuple et un dirigeant aimable et bienveillant. Les réalisations de Mao ont été exagérées et glorifiées, tandis que ses défauts ont été supprimés ou dissimulés. Les échecs et les brutalités de la Chine de l’ère Mao ont été dissimulés ou expliqués et imputés aux autres. Parallèlement, à mesure que ce culte de la personnalité s’intensifiait, le pouvoir de Mao sur le parti et son contrôle sur la Chine augmentaient.)

 

“Şahısperestlik, Totaliter Rejimin bir vasfımümeyyizidir”

“Şahısperestlik, bir liderin ehemmiyetini ve eserlerini yücelterek onu başkalarının üstünde bir statüye oturtur. O, kesîf bir propaganda, timsâller, hayâlî tasvîrler, tarafgîr bilgiler ve târihin tahrîf edilmesi sâyesinde inşâ edilir. Zamân içerisinde, bu faâliyet semeresini verir ve halkın Totaliter Lider hakkındaki telakkîsi en büyük tâzîm ve bunun da ötesinde tapınış raddesine varır. Öyle bir hâl ortaya çıkar ki kimse Lidere îtirâz edemez ve o, tenkîdlerin fevkınde tutulur. Liderin iktidârı ve hâkimiyeti iyice kuvvetlenir ve basît halk, daha itâatkâr, daha uysal hâle gelir. Şahısperestlik, otoriter veyâ totaliter rejimlerin bir vasfımümeyyizidir. (Les cultes de la personnalité glorifient les réalisations et l’importance d’un leader au-dessus des autres. Ils sont formés par un barrage de propagande, de symbolisme et d’images, d’informations manipulées et d’histoire déformée. Avec le temps, les perceptions du public évoluent au point où le leader est largement vénéré ou même adoré. Le leader devient presque incontestable et insensible aux critiques. Son pouvoir et son contrôle s’intensifient, tandis que les gens ordinaires deviennent plus obéissants et plus dociles. Les cultes de la personnalité sont une caractéristique des systèmes politiques autoritaires ou totalitaires.) […]

 

Mao’nun “Küçük Kızıl Kitab”ı

“Lin Biao tarafından derlenip ilk baskısı 1964 Ocak’ında yapılan ‘Küçük Kızıl Kitab’, Mao Tse-tung’tan seçilmiş sözlerden meydana gelir. Konfüçyüs’ün Kırıntılar kitabı gibi, bir rehber, bir nasîhatnâmedir. Mao’dan iktibâs edilmiş 427 metin ihtivâ eder. Bunlar, 33 Fasıl hâlinde takdîm edilmiştir. Her Fasıl, yeni cem’iyetin mühim bir vechesinden, siyâsî ideolojiden ve iyi vatandaşlardan beklenen davranışlardan bahseder. Bu kitab, Çin cem’iyeti üzerinde büyük têsîr icrâ etti. İlk def’a 4,2 milyon nüsha basılan kitab, 1965 yazında 12 milyon tiraja ulaştı. ‘Küçük Kızıl Kitab’da bulunan metinlere başka kaynaklardan da ulaşılabilir idiyse de, bizzât Kitab, Mao Tse-tung’a ve fikirlerine sadâkatin bir timsâli hâline geldi. Kültür İhtilâli esnâsında, Kızıl Muhâfızlar, sık sık, herhangi bir vatandaştan, herkesin dâimâ üzerinde taşımakla mükellef olduğu Küçük Kızıl Kitab’ı göstermesini taleb ediyorlardı. Onu gösteremiyen, hakârete mârûz kalıyor, dayak yiyor veyâ hapse mahkûm oluyordu. Kitab, binlerce mektebde, fabrikalarda, askerî kıt’alarda, çalışma gruplarında, köylü topluluklarında mütâlaa edilmekteydi. (“Lin Biao était plus tard responsable d'une caractéristique emblématique du culte de Mao: le tristement célèbre ‘petit livre rouge’. Formellement intitulé Citations du président Mao Zedong, il a été compilé par Lin et publié pour la première fois en janvier 1964. Comme une version contemporaine de l'ouvrage de Confucius Analectes, Citations du président Mao Zedong était une collection d'observations, de bons mots et de conseils. Il contenait 427 citations de Mao Zedong organisées en 33 chapitres; chacun de ces chapitres traitait d'un aspect important de la nouvelle société, de son idéologie politique et des comportements attendus des bons citoyens. Citations du président Mao Zedong aurait un impact profond sur la société chinoise. Initialement imprimée pour les membres de l'APL, la première édition a été tirée à 4.2 millions d'exemplaires – mais à l'été 1965, plus de 12 millions d'exemplaires étaient sortis des presses. Les citations contenues dans le « Petit Livre rouge » étaient largement disponibles ailleurs, mais le livre lui-même est devenu un symbole de loyauté individuelle envers Mao Zedong et ses idées. Durant la Révolution culturelle, les brigades de Gardes rouges exigeaient souvent que les individus présentent leur exemplaire de Citations du président Mao Zedong. Ne pas le faire pourrait entraîner des sanctions allant du harcèlement verbal à des coups ou à une peine de prison. L'étude du contenu du livre a eu lieu dans des milliers d'écoles, d'usines, d'unités militaires, de groupes de travail et de collectifs paysans.)

Maocu Kemalist Doğu Perinçek’in Aydınlık gazetesinde, Taksim’de Sovyetci-Maocu çatışmasına sahne olan 1977 1 Mayıs’ı evvelinde, üç Maocu hizbin nâşiriefkârları… Halkın Yolu’nun 1. sayfasında, Komünist Totaliter İdeolojinin “Mâbûd”larının (Marx, Engels, Lenin, Stalin, Mao) bayraklaştırıldığı dikkati çekiyor… 1 Mayıs 1977 fâciası, tamâmen Sovyetci DİSK ile onun, Taksim Meydanı’na girmelerini engellediği Maocu hizibler arasındaki bir çatışmanın netîcesi olduğu hâlde, “Komünist ahlâkı” mûcibince Perinçek’in sahneye koyduğu “Kontrgerilla” yalanıyle, Hükûmetin bir tertîbi gibi gösterildi ve Mütehakkim Zümre, bu yalanı da, “resmî hakîkat” hâline getirdi…

***    

“Târihçi Daniel Leese’in araştırmalarına nazaran:

‘Pek çok müfreze umûmî karârgâhları, açıkça an’anevî mâbedleri nümûne ittihâz ederek ‘sadâkat odaları’ ihdâs etmişlerdi. Bu odalar, ‘Kızıl Güneş’ Mao Tse-tung’un fotoğrafları ve büyük ölçekli derecelendirme levhalarıyle süslenmişti. Mao resimlerinin önüne tâze çiçekler konulmakta ve Mao’nun eserleri ‘Kızıl Kitab’ın mübârek mahallerinde’ teşhîr edilmekteydi… Köy meydanında veyâ mahallî idâre binâları önünde ‘tedrîsât mâbedleri’ têsîs edilmişti. Bunlar, dînî mâhiyetteki anma sitlerine veyâ zafer tâklarına benziyordu. Üzerlerinde, Mao’nun vecîzeleri bulunuyordu… (‘De nombreux quartiers généraux de brigade ont établi des ‘chambres de fidélité’ ou des ‘salles de fidélité’, qui étaient clairement calquées sur les temples ancestraux. Les salles étaient décorées de photos du ‘soleil rouge’ Mao Zedong et de tableaux de cotation à grande échelle. Des fleurs fraîches étaient placées devant l'image de Mao et ses œuvres étaient exposées sur des ‘sanctuaires précieux du livre rouge’… Des ‘sanctuaires d'instruction’ ont été établis sur la place du village ou devant des bâtiments locaux. [Ils] ressemblaient à des sites commémoratifs traditionnels ou à des arcades où étaient des citations de Mao…’. -Daniel Leese, historien-)” (G. Kucha & J. Llewellyn, “The cult of Mao”, Alpha History; https://alphahistory.com/chineserevolution/cult-of-mao/; 16.11.2024)

 

Gün, Mao’ya ibâdetle başlıyor ve aynı şekilde sona eriyor

Fransız çiniyâtçısı Claude Hudelot’nun tesbîtine nazaran, Kültür İhtilâli zamânında, Çin’de günlük hayât, Mao’yle başlıyor ve Mao’yle bitiyordu:

“Kültür İhtilâli zamânında, gün, Mao Tse-tung’un bir resmini üç def’a selâmlıyarak başlıyordu. Müteâk̆iben millî marş söylenir ve bir müddet Küçük Kızıl Kitab mütâlaa edilirdi. Öğle molasında, Büyük Kaptan’a [Mao’ya] iyilikleri için şükredilirdi. Akşamleyin, günlük faâliyetlerin bir muhâsebesi yapılır [autocritique] ve ertesi gün yapılacak işler için karârlar verilirdi. Gün içerisinde, hoparlörlerden ‘Reîs Mao’nun son tâlimâtları’ anons edilir, o esnâda, bütün faâliyetler durur, emekciler Mao’nun mukaddes sözlerini dinlerdi. Yine Kültür İhtilâli devrinde, Mao’nun Tian’anmen Meydanı’ndaki resmî portresi, bütün memlekette, 2 milyar 200 milyon nüsha olarak dağıtılmış bulunuyordu. (Pendant la révolution culturelle, les journées doivent commencer par trois saluts devant un portrait de Mao Zedong. Puis les Chinois chantent l'hymne national et se consacrent à la lecture du Petit Livre Rouge. Lors de la pause du midi, le Grand Timonier est remercié pour sa bonté. Le soir, après une autocritique de chacun pour ses activités de la journée, les tâches et les bonnes résolutions du lendemain sont présentées. Dans la journée des fanfares peuvent annoncer les ‘dernières instructions du Président Mao’. Les activités doivent alors s'arrêter et les travailleurs écoutent les haut-parleurs déversant la bonne parole. Lors de la révolution culturelle, le très officiel portrait de Mao Zedong de la place Tian’anmen est diffusé à travers le pays à deux milliards deux cents millions d'exemplaires.)” (-Çiniyâtçı- Claude Hudelot ve –fotoğraf- Guy Gallice, Le Mao, Rodez: Éditions du Rouergue, 2009, 472 p.; https://fr.wikipedia.org/wiki/R%C3%A9volution_culturelle; 18.11.2024)